Cafer ağabeyi kaybettik

Gazetemizin 46. yılında Cafer Ağabey’i şöyle anlatmıştık:

O BİR ÖĞRETMEN
“İlk defa 1987’de Türkiye Çocuk dergisinde çalışırken gazetede yayınlanan okur bulmacalarının yetersizliğinden rahatsız olduğu için kendi bulmacasını hazırlayarak yola devam eden yılların ustası aslında bir öğretmen. Kuzuların sağdan sola “me”lediği, ‘bir nota’nın yukarıdan aşağı indiği, takipçilerini kareli ceket gördüğünde bile bulmaca çözmeye sevk eden keyifli bulmacalarının sayısı on binden fazla... Artık bulmacalar bilgisayar programlarıyla hazırlansa da o hâlâ elle manuel hazırlıyor ve manuelin üstünlüğünü savunuyor. 

SATRANÇ GİBİ
“Çengel bulmacada önce resim konuyor. Sonra o resim etrafında örerek gidiyorum. Satranç misali, 4-5 hamle sonrasını düşünür gibi 4-5 kelime sonrasını düşünüyor öyle yerleştiriliyorum” diyor. Tam sayfa bir çengel bulmacanın tamamlanması 4-5 saati buluyor. “Resimdeki ünlü” meselesi de hiç kolay değil hani. Ayda yetmişin üzerinde resim kullanıyor. Enigmatoloji’de (bulmaca bilimi) tanınmış bir üslubu, adına patentli bulmacaları, yarışmaları ve ödülleri var. Müdahale eden okuyucular, yanlış çözüp “Hata var!”  diye çıkışanlar, kutucuklar küçük geldiği için huysuzlananlar, çözerken zorlanırsa sitem edenler olabiliyor ama herkes onun bulmacalarını çok seviyor. Öyle ki, bir dönem yayından kalktığında tepkilerin ardı arkası kesilmemiş.  Ve yeniden yayınlanmaya başlamış. 

MANEVİYAT ÖNEMLİYDİ  
“Bulmaca eğlencedir; oyun aracıdır, rahatlamaktır, keyif almaktır” diyor. Ancak manevi hassasiyetlere, az duyulmuş kelimeleri serpiştirmeye, her yaşa hitap etmeye, okurun kelime haznesini diri tutmaya, babasının kullandığı kelimeleri unutmaya yüz tutan kuşağa hatırlatma kabilinde kelimeler kullanmaya özen gösteriyor. 
Kıymetli ağabey diyor ki: “Hayat bulmaca değildir. Her boşluğu dolduracak uygun parça bulamazsın, bulsan da yerine koyamazsın. Hayalindeki resmi asla tamamlayamazsın...”