Kalplerin cilası, Kur’ân-ı kerim okumaktır

Kur’ân-ı kerim okumayı öğrenmek zor değil. Yeter ki isteyin bir haftada öğreneceksiniz en fazla. Ve gitgide seri okuyacaksınız, mahreçler oturacak. 
Efendimiz buyurdular “Demir paslandığı gibi kalpler de paslanır!”
- Cilası nedir ya Resûlallah?
- Kur’ân-ı kerim okumak ve ölümü hatırlamak.
İbn-i Mes’ud’un radıyallahu anh rivâyet ettiği hadisi şerifte “Kur’ân okuyun zira her harfine Allah on sevap verecektir. Ben ‘Elif Lâm Mim’ bir harftir demem. ‘Elif Lâm Mim’in her biri ayrı ayrı harf.” buyuruluyor. 
İbn-i Mes’ud radıyallahu anh “Kişinin kendini yoklamasına lüzum yok. Eğer Kur’ân’ı seviyor ve oradaki hükümler hoşuna gidiyorsa Allah’ı ve Resûlünü de seviyordur.” demektedir.  
Ebû Hureyre radıyallahu anh da “Hangi evde Kur’ân-ı kerim okunuyorsa orada bolluk bereket olur, şeytanlar uzaklaşır melekler çoğalır. Hangi evde Kur’ân-ı kerim okunmuyorsa o evde darlık sıkıntı huzursuzluk baş gösterir, rahmet melekleri uzaklaşır şeytanlar istila eder.” buyurmuştur.
Rivâyet olunur ki Halid bin Ukbe Efendimize gelerek “Ya Resulullah bana Kur’ân âyetlerinden okur musun” dedi. Resul-i Ekrem Nahl sûre-i celilesinden şu âyet-i kerimeyi okudu “Şüphesiz ki Allah adaleti, iyiliği, akrabaya vermeyi emreder.” 

Ukbe “Vallahi bunda büyük bir halavet ve taravet (zevk ve güzellik) var” dedi, “Deruni çok şey ihtiva ediyor, asla beşer kelâmı olamaz.” dedi.
Sabah namazını müteakip Sûre-i Haşr’in sonunu (hüvallahüllezi) okuyan o gün ölürse şehid olur. Akşam vakti okuyan da sabaha kadar ölürse yine şehid olur. Fudayl ibn-i Mes’ud “Hafızlar insanlar uykuya daldıklarında gecesini, lafa daldıklarında gündüzünü bilmelidir. (Kur’ân-ı kerim okumalıdırlar) neşelendiklerinde hüzün âyetlerini, güldüklerinde ağlatıcı âyetleri, lüzumsuz konuşurlarken sükût ve tefekkür, kibirlendiklerinde tevazuu emreden âyetleri hatırlatmalıdırlar. Hafızlara yakışan vakar ve hilmdir.” demiştir. 
Kur’ân-ı kerim okurken abdestli ve hürmetli olmalı, kıbleye dönmeli, başını örtmeli, sallanmamalı. En efdali namazın kıyamında okumaktır. Ama yatağında da okusa (abdestsiz olsa bile) yine sevabı var.
Hazret-i Aişe Validemiz süratle okuyan birini gördü, “Bu adam ne Kur’ân okuyor, ne de sükût ediyor” buyurdular. Üç günden önce hatmeden tertil üzere okuyamaz. Hazreti Osman cumadan cumaya hatmederdi. İbni Abbas hızlı hızlı okuyup hatmetmektense düşüne düşüne ağır ağır okumayı severdi. 
Kur’ân-ı kerimi yazmak da çok sevaptır. Şimdi insan nasıl özenmez hattatlara.
Efendimiz “Kur’ân-ı kerim okurken ağlayın, ağlayamazsanız ağlar gibi yapın” buyuruyorlar.
Salih Merri anlatıyor. Rüyamda Efendimizin huzurunda Kur’ân-ı kerimi hatmettim. Resul-i Ekrem “Ya Salih, Kur’ân okudun ama gözyaşın hani” buyurdular. 
Kur’ân-ı kerim hüzn ile indi, mahzun okumalı, azap âyetleri ile titremeli nehiy ve emr âyetlerini okurken kusurlarını düşünmeli. 
Secde âyeti okunduğu zaman hemen secdeye kapanmalı. Tilavet secdesi yaparken, hadesten taharet, necasetten taharet, setr-i avet, istikbali kıble gibi şartları haiz olmalı. Eğer değilse sonra yapar. 
E’ûzu ile başlamalı sadakallahül azim ile bitirmeli. Tesbih âyetleri geldiği vakit “Sübhânallah” ve “Allahuekber” demeli. Dua ve istiğfar âyetlerinde dua ve istiğfar etmeli.
Efendimiz Hazreti Ebû Bekir’in evine uğradı onu hafif bir sesle Kur’ân-ı kerim okurken buldu. Sebebini sordu. Hazret-i Ebû Bekir “Ben kime münacatta bulunuyorsam, sesliyi duyduğu gibi gizliyi de duyar.” diye cevap verdi.
Hazreti Ömer’e uğradı onu aşikâr okurken buldu. Sordu niye? O da “Gaflette olanları uyandırmak ve şeytanı uzaklaştırmak için” dedi.
Bilâl-i Habeşi ise ayrı sûrelerden rahmet âyetlerini toplamış okuyordu. Üçüne de “İsabet ettiniz, güzel yaptınız” buyurdular. 
Kur’ân-ı kerimi yüzünden okumak ezberden okumaktan efdaldır. Mushaf-ı şerif tutmak, bakmak da sevaptır ayrıca. 
Hadisi şerifte buyuruluyor ki: Zeyyinül kurane bi esvatiküm. Kur’ân’ı sesinizle süsleyiniz.
Tegannisiz ve tecvid ile okumalı. Eğer riyâ (gösteriş) uyanırsa yavaş sesle devam etmeli. La yemessuhü illa mutahherun. Mushafın kapak ve yaprakları temiz olmayanlardan korunduğu gibi manası da hastalıklardan temizlenmiş tazim ve saygı nuru ile parlamış kalplere sızar. 

Okurken manasını düşünmeli
Hazreti İkrime Kur’ân-ı kerimi eline aldığı zaman “Bu, Rabbimin kelâmıdır, bu Rabbimin kelâmıdır” der düşüp bayılırdı sonunda. 
Her kelimeyi okurken manasını düşünmeli ve lezzet bulunca tekrarlamalı. Said ibni Cübeyr bir gece sabaha kadar “Vemtazul yevme eyyuhel mucrimun (mucrimune)” âyet-i kerimesini tekrar etmiş, ağlamıştı hıçkıra hıçkıra...