30 yıl geçse de o ekmek soğumadı

 Ebu Said Ebu’l-Hayr hazretleri, henüz  küçükken babası onu almış cuma namazına götürmekte idi. Yolda zamanın manevi reisi Şeyh Ebü’l-Kasım Bişr hazretlerine rastladılar. Ebü’l-Kasım onları görünce “Evliyâlık makamının boş kalacağını, bu dervişlerin bizden sonra zayi olacaklarını görürken şimdi bu çocuğu görünce gönlüm rahatladı” dedi. Namazdan çıkınca Ebü’l-Kasım Bişr’in evine gittiler. O büyük zât Ebû Said’in babasına “Oğlunu kucaklayıp kaldır. Şu yüksekçe yerde ekmek vardır. Onu uzanıp alsın” dedi. Babası kaldırınca, Ebû Said oradan ekmeği aldı. Ekmek arpadan olup, sıcaktı. Ebü’l-Kasım ekmeğin yarısını Ebû Saîd’e verdi, yarısını da kendisi yedi. Bunun üzerine babası “Efendim bu ekmekten bana vermeyişinizin hikmeti nedir?” diye sordu. Ebü’l-Kasım Bişr; “O ekmeği otuz sene önce oraya koymuştum. Bize; insanların manen ihyası, irşatları, doğru yolu bulmaları bu ekmeğin elinde sıcak olduğu kimse ile olacaktır” diye bildirildi. Müjdelenen kimse senin bu çocuğundur” buyurdu.