Bir böceğin rızkını bile...

Hazreti Süleyman bir gün deniz kenarında oturuyordu. Ağzında yeşil yaprak olan bir karıncanın geldiğini gördü. Deniz kenarına ulaştığı anda sudan bir kurbağa çıktı. O yaprağı karıncadan alıp denize döndü, gözden kayboldu.
O karıncaya sordular ki; 
- Bunun hikmeti nedir? 
- Bu deryanın ortasında, Allahü teala hazretleri bir taş halk etti (yarattı). O taşın içinde bir böcek halk etti. Beni de onun rızkına sebep etti. Ben her gün ona yetecek kadar rızkı deniz kenarına ulaştırırım. Allahü tealanın kurbağa suretinde yarattığı bir meleği o rızkı benden alır, o böceğe verir. O böcek, Allahü tealanın kudreti ile, fasih dille şunları söyledi;
- Sübhanallah ki, beni halk etti, deniz ortasında ve taş arasında bana mekân verdi. Benim rızkımı unutmadı. İlahi, ümmet-i Muhammed’i ümitsiz etme!