Seyyidler baş tacıydı

Devlet-i Osmanî'de ramazan ayında idareciler ve amirler, emri altındaki işçinin, askerin işlerini hafifletirlerdi. Bu sebeple padişah dahi dikkatle, bu veçhile sıkıntı olmaması için gayret ederdi. Yıldırım Bayezid Han yine böyle bir gün de biraz düşünceliydi. Başvezir Çandarlı Ali Paşa zat-ı şahanenin haline üzülüp, "Sultanım sizi üzen nedir?" diye sordu.Padişah: Lala, bilirsin devlet işleri karışıktır, can sıkar. Zaman zaman celallendiğimiz oluyor, sesimiz yükseliyor. Bilinir mi emrimiz altında kimler bulunuyor? Düşünüyorum da, ya bunlardan biri Allah'ın sevgili kuluysa?
Çandarlı: Hazineye mâlik viraneler var; amma bilmek ne mümkün?
Padişah: Peki, hürmetine kâinatın yaratıldığı Sevgili Peygamber'imizin torunlarından birini; itibarsız ve kirli işlerde kullanıyorsak? nbsp;Ya amirleri o mübareği yoruyor, azarlıyorlarsa?
Çandarlı: Bile bile kimse yapmaz Sultanım.
Padişah: Canım, bilirse yapmaz ama ben derim ki, bir müessese kurulsa, başına bir evlad-ı resûl konulsa. Doğanlar, ölenler kayıt altına alınsa, şecereleri tutulsa.
Çandarlı: Tamam sultanım ama reis olarak kimi seçmeli?
Padişah: Ona ne ben karışırım ne de sen karış. Git, Emir Sultan'a danış.
Çandarlı Ali Paşa, derhal Emir Sultan Hazretleri'ne gider. Büyük velî görevi talebelerinden Seyyid Ali Natta'ya verir ve böylece Nakib-ul Eşrâf'lık müessesesi kurulmuş olur. M. Sırrı Önür