Kars kazını dünyaya tattırdı

Burcu Çetinkaya

Birkaç gün sonra Dünya Emekçi Kadınlar Günü. Aslında genelde güncelliğe göre popüler konularla ilgili ısmarlama röportaj yapmayı sevmiyorum. Ama bu sefer her şey çok doğal gelişti. Doğu Anadolu’nun gözdesi Kars’a yaptığım seyahat vesilesiyle kocaman yürekli, girişimci, cesur ve başarılı bir kadınla tanıştım. Nuran Abla’yı Kars’a gidip Kaz Evi’ne uğrayanlar mutlaka tanır. Kentin ilk girişimci iş kadını Nuran Özyılmaz, Kars’ta doğuyor, liseyi tamamlamasının ardından 19 yaşında evleniyor ve 1 sene sonra anne oluyor. 2009-2011 yıllarında 60 ülkenin katıldığı Emitt Doğu Akdeniz Uluslararası Turizm ve Seyahat Fuarı’nda memleketini ve Kars kazını tanıtıyor, yılın iş kadını ödülünü alıyor. Kaz âdetini, Kars’ın damak tadına çevirip, uluslararası turizm güzergâhlarına ekleyen kişi diyebiliriz ona. Şimdi ailecek onun liderliğinde güzel bir mekânı işletiyorlar.

İş hayatına nasıl başladınız?
1990’da 32 yaşımdayken bileziklerimi bozdurarak ticarete başladım. Evde yün satmaya başladım, daha sonra örgü makinesi aldım. Ardından iş yeri kiraladım. Tekrar örgü makinesi aldım, 18 yıl o işletmeyi devam ettirdim. Sonra o işin modası geçti. Baktım ki orada ekmek kalmadı. 6 ay ufak bir ev yemekleri yaptığım yer çalıştırdım, içerisinde de Kars yöremizdeki açığı gördüm. Kars’ın hiç yöreseli yoktu. Başka illere gidince yöresel yerler çok vardı. Bu mukayeseden yola çıktım.

Kaz Evi fikri nasıl gelişti?
2007’de ev yemeklerini açmıştım, 2008’de de Kaz Evi’ni kurdum. O zamandan beri Kaz Evi, Kars turizmine, Türkiye’nin ve dünyanın dört bir yanından gelen müşterilere hizmet ediyor. 2016’da da şu anda bulunduğumuz yeni binaya geçtik.

Bulunduğunuz bina da çok ilgi çekici, biraz bahseder misiniz?
Eski bir Rus binası burası. Bu binayı satın alıp restore ettirerek Kaz Evi’ni buraya taşıdık.

Bu süreçlerde hiç destek aldınız mı?
KOBİ’lerde hiç destek almadım. Sadece bu binanın restorasyonunda iç mefruşatında Serhat Kalkınma Ajansından destek aldım. Restorasyon çok pahalı tutuyordu onu karşılamadılar. Çok şükür tamamladık, buradayız. Kars’ın başarısı bir tesadüf değildir.

Eşiniz nasıl karşıladı çalışmanızı?
Aslında bir kadının iş yapmasında kırılma noktası vardır. Ben geçim sıkıntısından başladım. Benimki keyfî bir hobi değildi. 4 kızım vardı, gelecekte onların sıkıntı çekmesini istemedim. Ben bileziklerime sermaye gözüyle bakıyordum. Bozdursam bir kaç ay içinde tükenirdi ama bir işe yatırınca geleceğe kalabilirlerdi. Ben o zihniyetle yola çıktım. Bugün 2018 Kars turizminde büyük bir rol aldım. Kars’ın tanıtımında kültür elçiliği yaptım. UNESCO’nun sayfasında başarı öyküm yayınlandı. Henüz kendi ülkemde veya Kars’ta tanınmadan önce 2009’da yerel bir ürün tanıttığım, rol model bir kadın olduğum için İspanya’ya davet edildim, oranın turizmini görmek için. Kaybolmaya yüz tutmuş bir üründü kaz, satılmıyordu. Kaz Yetiştiriciliği ve Irkını Devam Ettirme Derneğini kurdum. Derneğim adına Birleşmiş Milletler’e sunduğum “sürdürülebilir Kars kazı” projem vardı.  Sahada çok başarılı oldu. Kadınlar için bir umut kapısı oldu. Bir dönem kadınlarla beraber çalıştım, daha sonra kadınlar beni aramadı, pazar kapısı genişledi herkes ürününü satabildi.

Senede kaç tane kaz tüketiyorsunuz?
Sezona göre değişiyor. En fazla bu yıl tüketiceğimizi zannediyorum. Tahminimce 3 bini bulur.

Bu sene Kars’a olan ilgi arttı mı?
Evet. Kars moda oldu. Gelmeyen o modadan geri kalır. Ulusal yayında ve basında çok yer aldım. Her konuşmamda Türkiye’de kaz Kars’ta Nuran Abla’da yenir sloganıyla yola çıktım. Kadınlara örnek olduk, bir çalışma startı vermiş olduk.

Eşiniz çalışıyor mu?
Eşim benim yanımda çalışıyor.

4 mevsim açık mısınız?
Evet. Hem yaz sezonumuz var, hem kış.

Bir de yemek arasında yöresel gösterilerle karşılandık. Ne zamandan beri yemek ve sanat bir arada sizde?
Eskiden arada bir alıyordum. Gelen turların taleplerine göreydi. Bu yıl misafirlerimiz bizde tam bir Kars gecesi yaşasın istedim. Kazı, kültürü, binası, mimarisi bunun hepsini bir arada sunuyorum. Her akşam Karslı arkadaşlarımızın gerçekleştirdiği Kafkas folklör gösterisi var. Arkadaşlarımız aslında başka işlerde çalışıyorlar fakat akşamları burada profesyonel bir Kafkas gösterisi yapıyorlar.

İlk altınlarınızı sattığınızda bugünleri görüyor muydunuz?
Yarını görüyordum. Belki sektör olarak değil ama altınımın parasıyla hayatımı idame ettireceğimi veya da daha iyi işler yapacağımı biliyordum.

Hiç ümitsizliğe kapıldınız mı?
Hiç olmayacak diye düşünmedim. Olmayan günlerim de oldu ama umudu kaybetmedim, hep bekledim.