Çileyi çeken daima kadın, Kenya ve Masai kabilesi

Kenya'nın bir ucundan bir ucuna safari yaparak 48 gün geçirdik. Çadırlarda konakladık, yağmurlarda ıslandık, toz rüzgarlarında nefessiz kaldık. Sığır dışkısı ve topraktan Masai evleri yaptık, odun ateşinde ısınan suları kovalara doldurup duş aldık, taşıma suyla çamaşır, bulaşık yıkadık. nbsp;Kamp yerimizi babunlar bastı, yemeklerimizi sırtlanlar çaldı, meraklı bakışlarla yaklaşmaya çalıştığımız filler bizi kovaladı. En uzun da Tanzanya sınırındaki Masai kabilesinin yaşadığı Amboseli Doğal Parkı'nda konakladık. Kocaman akreplerin yerlerde dolaştığı kuru toprakta çıplak ayakla yürüyen çocukların verdiği cesaretle ufacık çadırlarda doğayla başbaşa kaldık. Yüzümüze konan ve yapışıp gitmeyen sineklerden şikayet ederken, yüzünde onlarca sineğe rağmen elindeki karton çöple oynayıp, gülümseyen çocuk utandırdı bizi.Günlük hayatın akışında trafikti, birisinin egosuydu, kötü giden bir işti, gerçekleşmeyen bir beklentiydi üzülürken, 48 günde bir çarşaf, bir yastık, bir yatak, bir banyo, bir musluktan akan sıcak suya hasret kaldık.
Kadının ve erkeğin rollerinin bir başka uç noktasını gördük Masai'lerde. Kilometrelerce kafalarında bidonlarla su taşıyan anneler, aynı zamanda sığır dışkıları, küçük dal parçaları ve topraktan yaptıkları evlerinin, inşaatını yapan ustalardı da. Daha çocukken zorlu doğa koşullarına alışan Masai'li erkeklerin, erkek olduklarını kabileye kanıtlayabilmek için vahşi bir aslanla ellerindeki mızrakla mücadele edip onu ödürmelerinin hikayesini dinledik, yerel kıyafetlerinden gözüken omuzlarındaki aslan dişi izlerini gördük, vahşi hayvan çığlıkları dışında ses olmayan Amboseli gecelerinde....
İngiltere'de üniversite okuyup modern hayatı görüp, mükemmel ingilizce konuşup, çiğ et yiyebilen, özünden uzaklaşmayıp, kültürüne, yurduna geri dönmeyi seçmiş yerlilerle tanışıp, şaşırdık Klimanjaro dağlarının eteklerinde ateşle ısınmaya ve vahşi hayvanlardan korunmaya çalışırken.

FOTO GALERİ İÇİN TIKLAYIN

nbsp;

KADINLARIN ÇİLESİ nbsp;
Masailerde ağır işleri hep kadınlar yapıyor. Hatta bu yüzden çok eşlilik de normal karşılanıyor, erkekler avlanıyor, kadınlar çalışıyor.

nbsp;

Isınmak için yaktığımız ateşte, Masai usulü yavaş yavaş pişirdiğimiz etlerle kendimize ziyafet çektik.

AMBOSELİ
Gündüz sinekler ve toz gece sırtlan kahkahaları
Bir koyun seçtik köylülerle birlikte. Ezan sesine hasret kaldığımız bu uzak topraklarda deve sürüsü olan bir müslüman amca bulabildik, adağımızı kesmesi için. Masailer yardım etti, temizlemeye. O an yaşadığım en büyük şaşkınlıklardan birini yaşadım bu vahşi Kenya gecesinde. Etleri hazırlarken, koyunun derisinin üzerindeki yağ ile karışık kalan çiğ et kalıntılarını kemirirken gördüm o sohbet ettiğimiz dostları. Tertemiz nbsp;kesilen, hazırlanan, tencerelerde pişen kurban etine alışmışken, zorlu doğa koşullarında yiyecek bulmanın, pişirmenin, hazırlamanın zorluğunu yaşadım birebir. Biz etin yenebilir yerlerini ateşte yerlilerin yardımıyla tahta dev şişlere geçirip pişirirken, geriye kalan et ve artıkları çömelip hızlıca çiğ çiğ yiyen insanları gördüm. Meraklı bakışlarla buralarda insan yiyen kabile var mı diye sorduğumda, hiç şaşırmadan, sakinlikle 'bu yakınlarda hiç kalmadı' artık diye cevapladılar. Bambaşka bir coğrafyada gezmekle yaşamak arasındaki hayatın anlamını sorgulatan o derin farkı hissettim ciğerlerimde, onlar gibi yaşayarak. Masailerle kaldığımız 6 günde, en çok hayvanlarla iletişimleri ve doğaya ne kadar ait olduklarını görmek etkiledi beni. Bir de yediğim yemeğin, içtiğim suyun, başımı koyup uyuyabildiğim yastığın değerini daha iyi anladım. Kimbilir onları İstanbul'a benim evime getirsem belki de onlar da toz bulutlarının, gece ziyaretlerine gelen aslanların, taşıma suyla bulaşık yıkamanın değerini anlarlar.... nbsp;

KENYA NOTLARI
Masai çocuklarının gözünden bir başka yaşamak
Bulabilir misiniz bir Masai çocuğunun masumiyetini, şehrin ışıklarına kapılmış ihtiraslı gözlerde? Ya yüzünü sinekler kaplamış bir bebeğin gülümsemesinin, herşeye rağmen yüreğinizi ısıtan sıcaklığının yerini tutabilir mi; güzel kıyafetler, pahalı kokular, şehrin kalabalık modern gürültüsü? Yaşamak böyle uçsuz bucaksız bir şey işte; ya yüzeyde sadece yıkanmış, soyulmuş elmaları yiyen şehir çocukları gibi, ya da elmayı yerken içindeki kurtları da ısırarak hayatına başlayan yüzü sinekli köy çocuklarına doğru. Bir tarafta imkanların sonsuzluğu sahte özgürlükler, diğer yanda yüzündeki sineklerin arkasından bile gülebilen gerçek özgürlüklerin, imkansızlıklarda boğulan çocukları. Göz açtırmayan toz rüzgarlarında, büyüdüklerini kanıtlamak, evlenebilmek için bir aslanla mücadele etmeye hazırlanmak zorunda olan çocuklar. Bir bardak su bulabilmek için annelerinin kafalarında su bidonları kilometrelerce yürüdüğü çocuklar. Vahşi hayvanlar saldırdığında, evcil hayvanlarıyla aynı evi paylaşmak zorunda olan çocuklar. Oyun oynamaya, başının okşanmasına hasret ama gülen çocuklar. Bir yanda da yemeğin sosunu beğenmediği için, oyuncak koleksiyonuna yeni parça gelmediği için ağlayan diğerleri. Yaşamak böyle uçsuz bucaksız birşey işte...

Haftaya
Kenya'nın insan yiyici aslanlarıyla tanınan bölgesi: Tsavo

Gezi yazısı
Burcu ÇETİNKAYA