Seyahat yasağını delmek için yürüyerek ve otostop yaparak 2 bin kilometre kat etti

Hindistan’da ülkedeki yaklaşık 100 milyon işçi gibi daha iyi bir hayat umuduyla kırsal alandan şehre taşınan Rajesh Chouhan, ülkede 24 Mart’ta karantina ilan edilmesinin ardından iş, yiyecek ve birikimi olmadan bulunduğu yerde mahsur kaldı.

GÖÇMEN İŞÇİLERİN ZORLU EVE DÖNÜŞ YOLU
Hindistan’da göçmeler için şehirlerde hayatta kalmanın bir yolu yok ve salgın nedeniyle ülkedeki geniş demiryolu ağının çoğunlukla kapanmasıyla birçok işçi ailelerinin bulunduğu evlere binlerce kilometre yürümeye  karar verdi. Birçoğu başaramadı. Bir olayda, 16 işçi demiryolu raylarında uyurken bir yük treni tarafından ezildi.  Yol kenarında yaşanan kazalar nedeniyle pekçok kişi hayatını kaybetti, bazıları ise susuzluk veya açlıktan öldü. Polis tarafından çevrilenler ise ayrılmaya çalıştıkları şehirlere geri gönderildi.

26 yaşındaki Chouhan da 12 Mayıs'ta Hindistan'ın sıkı karantina yasalarına meydan okumaya ve Bangalore olarak bilinen Bengaluru'nun teknoloji merkezinden Uttar Pradesh kentinin  kuzeyindeki köyüne 2 bin kilometre yürümeye karar verdi. CNN’nin haberine göre Choucan ve arkadaşları çoğu zaman yürüyerek ve aralarda otostop çekerel beş gün içinde 1000 kilometre yol kal etti. Yürümekten bacaklarının şiştiğini ve üzerizde kabarcılıklar olduğunu aktarak Choucan, pes etmedi.

Chouchan ve yola çıktığı 10 arkadaşı, yolun çoğunda otostop çekmeyi umduklarını, ancak polislerin kamyonları kaçak yolcular nedeniyle kontrol ettiklerini ve sürücülerin  sahip oldukları bütçenin ötesinde ücret talep ettiklerini söyledi. Göçmen işçiler 10 gün boyunca polis kontrol noktalarından kaçarak, gönüllerinin dağıttığı çay ve bisküvü ile beslenerek, ağrıyan ayaklarla çoğunu yürüdükleri iki bin kilometrelik bir yolculuk yaptıklarını söyledi.

 “Bu yolculuğu hayatım boyunca unutabileceğimi sanmıyorum. Her zaman üzüntü ve kaygı anıları taşıyacak” ifadelerini kullanan Chouchan, yolculuk esnasında tren raylarını ve otoyollarını takip ettiklerini söyledi.

SOSYAL MESAFE ONLAR İÇİN ÖNEMLİ DEĞİL
Chouhan, Bengaluru'dayken Hindistan'daki faaliyetleri durduran salgını duyduğunu ancak ciddiyetini anlamadığını söyledi. 12 Mayıs'ta ayrıldığında Bengaluru'nun sadece 186 onaylanmış vakası vardı. Eve giderken Chouhan, diğer göçmenlerle sohbet etti, kamyonlara ve traktörlere bindi, yakın mesafelerde yemek yedi ve sosyal mesafe düzenlemelerini çiğnedi.

COVİD-19'DAN DAHA ACİL ENDİŞELERİ VAR: AÇLIK, SUSUZLUK, BİTKİNLİK VE AĞRI
Kırsal işçilerin göçünün Hindistan'da corona virüsün yayılmasını nasıl etkilediğine dair çok az veri bulunuyor. Geri dönen göçmenlerin birçoğu, Covid-19 testlerinde pozitif çıktı. Ancak onların hastalığa şehirde ya da dönüş yolunda yakalanıp yakalanmadıkları bilinmiyor.  

Hindistan'ın en kalabalık eyaleti Uttar Pradesh'de, 24 Mayıs'a kadar 807 binden fazla göçmen işçi karantinaya alındı. Test edilen 50 binden fazla kişin,n bin 569’una Covid-19 teşhisi konudu.

Ancak, Chouchan ve arkadaşları yaptıkları yolculukta pandeminin düşük bir önceliğe sahip olduğunu ve daha acil sağlık endişeleri olduğunu söyledi: açlık, susuzluk, bitkinlik ve ağrı. 

COVİD-19 DEĞİL YOKSUULUK ÖLDÜRDÜ
Hindistan'da karantina uygulamaları nedeniyle meydana gelen Covid-19 dışı ölümlere dair resmi veri bulunmuyor, ancak bir grup Hintli akademisyen tarafından oluşturulan veritabanı gönüllü olarak, uygulanan politikanın yoksulları nasıl etkilediğe dair yerel medyada yer alan ölümleri izliyor.

Buna göre 24 Mayıs'a kadar yoksullar arasında Covid-19 dışı  667 ölüm kaydedildi; bunların 244'ünü ise açlık, bitkinlik, susuzluk ve demiryolu kazaları nedeniyle eve yürüyen göçmen işçiler oluşurdu