Temel problem aşıldı mı?

Lokeren maçı Trabzonspor'un L Grubu'ndaki yerini sağlamlaştırması için kazanması gereken stratejik bir karşılaşmaydı, şimdilik dere geçildi ama?.. Yatabare'nin golüne kadar pösteki saydı, Trabzonspor.

İşte bunu anlamak mümkün değil.  

***

İlk yarı notlarıma bakıyorum, neler yazmışım, diye... 

Olmuyor, olmuyor, olmuyor!

Bu futbola bu sonuç olmuyor!

Tempo yüksek, mücadele güzel.

Pozisyonlar dizi dizi, pırıl pırıl; at birini kır zinciri...

Ama hayır, sanki gol atmamaya yeminli Trabzonspor'un gol ayakları.

Cardozo, Yatabare, Waris hepsi tavşan gibi ürkek ve telaşlı...  

Bir amatör ligdeki golcünün bile gol yapacağı pozisyonları onlar kaçırıyor.

Olacak şey değil bu. Niye bu hovardalık?

Üçüncü bölgede gol vuruşu söz konusu olunca pozisyon zenginliği ile bordo-mavililerin yüreğini ağızına getiren isimlerin eli ayağına dolaştığı için...

Kabul edilir mi bu?

Kaçan her fırsat tribündeki Halilhodzic'in sırtında sanki birer hançer! 

Bu kadar telaşa ne gerek var, arkadaş?

Biraz sakin ol, topu yere indir, garanti pas yaparak ayağa oyna, bak bakalım o baskı gol getiriyor mu, getirmiyor mu?

***

Aklın yolu bir derler, benim düşündüğümü soyunma odasında teknik adamlar da söylemiş olmalı ki, ikinci yarı ilk korner atışında golle tanıştı Trabzonspor, Yatabare'nin harika kafa vuruşuyla. 

Fakat sonrası yine aynı hastalık... Tutukluk yaptı, bir süre daha Trabzonspor'un gol silahları... Taa ki, Constant'ın ustalığına rağmen.

Sonuçta kazanmak güzel ama bu galibiyet sorunları çözdü mü, dersiniz. Sanmıyorum, sadece gol ayaklarını rahatlatmış olabilir. Hepsi bu.