Trabzon'a bu da yeter

Maçın ayrıntılarına girmeden, Trabzonspor'un bu sezonki yürüyüş falını açalım önce... Eleman olarak bütün rakiplerin ürkeceği bir çizgiye getirilmiş Trabzonspor. Ancak ne var ki böylesine yeni bir oluşum çok sık birlikte oyun tezgâhlamadan sonra yenilmez armada olabilir. Buradan bakınca da Trabzonspor'a ya da Vahid Hocaya şöyle bir öneride bulunmak isterim; dün akşamki on bir, sonradan girenler ya da takıma dahil olması en yüksek ihtimalli oyunculardan kurulu takımlarla sık sık maç oynamak gerekir. Hatta öylesine ki, PAF takımı, herhangi bir kademe veya gölge maç bile su kaldırır. 

Kaleci Onur'la ilgili hiçbir sıkıntısı olmamanın yanı sıra büyük avantajı da eklersek orada sorun yok. Dün akşam Bosingwa, Belkalem, Mustafa ve Musa'dan kurulu geri dörtlü çok takımın imreneceği bir blok oluşturmuş ki daha İshak yoktu. Bursaspor'la oynanan özel maçın son 10 dakikasında sahaya giren Konstant için "Bir numaralı direk oyuncu olur" diye yazmıştım, yanılmamışım. Soner ve de Medjani modern orta saha ne gerektiriyorsa bütün işlemleri yerli yerinde yaptılar. Şayet Yusuf'la Sefa pas alış verişlerinde giriş çıkışlarda daha çağdaş davranabilseler Cardoza'yı sadece duvar olarak kullanmaktan öte klasiği olan son vuruşlarda gol yapma özelliğiyle buluşturabilirlerdi. 

Rakip Rostov lige kötü başlamış olabilir, ünlü kalecileri Pletikosa'nın dışında biraz Bastos olarak eleman çizgisinde Trabzon'dan çok gerideler ama takım olarak oynayabilme gereklerinden çok uzak durmadılar. 

Yukarıda da belirttiğim gibi Trabzonspor kendi arasında hatta gölge maçlarla bile çok sık iştigal ederse bizim ligin de en üstünde yer arar, bundan sonraki aşama gruplara kaldığını söyleyebileceğim bu avantajlı skorla da Avrupa Ligi'nde çok uzaklara taşınabilir. Artık Vahid Hoca ağlama duvarlarına kafa vuracağına egzersiz fazlalığı üzerine yoğunlaşıp ben unuttum ama Trabzonlunun unutmadığı şampiyonluk hasretine son vermelidir. 

Maçın en acı görüntüsü Passolig engeline takılan seyircinin bu maçta takımını yalnız bırakışıdır.