RAMAZAN MAKALE 2012

DEDELERİMİZ Mekke ve Medine-i Münevvere'deki mukaddes mekânların tamiratını yaparken asla edebini bozmaz. Taşları götürüp uzaklarda yontar, ince işler için çekiçlerine keçe sararlar. MESCİD-i Haram ve Mescid-i Nebi inşaatında çalışırken mutlaka abdestli olur ve asla dünya kelâmı konuşmazlar. Usta "Lailaheillallah" deyip, malzeme ister. Çırak "Muhammedün Resulullah" deyip uzatır.

MUTE gazasına çıkan mücahidler "Ceyşü'l-ümerâ" (kumandanlar ordusu) diye anılır. Zeyd bin Harise şehid düşer sancağı Cafer-i Tayyar alır, o da şehid düşer bu defa Abdullah bin Revaha... EfendimizİN işaret ettikleri komutanlar rahmet-i rahmana kavuşunca mücahidler Halid bin Velid'i emir seçer, şanlı sahabe ordusu yüze karşı bir olmalarına rağmen unutulmaz bir destan yazar. (Aleyhimürrıdvân)

Resulullah (sallallahü aleyhi ve sellem) melikleri kralları mektuplarla İslama davet ederler. Hepsi hak verir ama hepsi Müslüman olamaz, tahtlarını taclarını riske atamazlar. O gün anladım ki, Muhammed âleme galip gelir, dini her yanı tutar. Eğer Benî Asfar meliki dahi ondan bahsederken titriyorsa bizim işimizde bir yanlışlık var. (Ebu Süfyan)

Eğer bir mümin Mekke'den Medine'ye sığınırsa iade edilecek ama biri irtidat edip Mekke'ye dönerse geri verilmeyecektir. Zahiren bakılırsa anlaşmanın bütün maddeleri Müslümanların aleyhinedir. Server-i Kâinat Mekke'de 13, Medine'de 6 yıl tebliğde bulunur, inananların sayısı 19 yılda ancak 2 bin olur. Lâkin Hudeybiye anlaşması ile sağlanan sükûnet yıllarında nasipliler fevc fevc İslâma koşar.

Nebiyyi muhterem o günlerde bir rüya görür... "Eshabı ile birlikte Mekke'ye gitmiş, umre yapmaktadırlar. Kabe-i muazzamayı tavaf ederler, Beyt-i şerifin kilidini açarlar. Bazıları saçlarını kazıtır, bazıları kısaltırlar..." "Ben Kisralar, Kayserler, Necaşiler görmüş biriyim. Hiçbirinin adamları onunkilerle kıyaslanamaz. Muhammed'e çok bağlılar, hürmetlerinden yüzüne bile bakamıyor, yanında seslerini yükseltmiyorlar..."

Fahr-i âlem uzun uzun ufka bakar önce Yemen'i müjdeler, sonra "Le tuftuhannel Konstantiniyye fele ni'mel emiri emiruha ve le ni'mel ceyş zalikel ceyş" buyururlar. RüzgÂr gitgide artar, çadırların kazıklarını söker, lime lime yırtar. Kazanlar uçuşur, hayvanlar kaçışır. Başlarına kum çakıl yağar, ağızlarına gözlerine toz dolar.

Sa'd'ın boyu o kadar ufaktır ki, Medine'ye dönerken kılıcının ucu yere değer ve yürüdükçe iz bırakır ardı sıra. Sahabeler zikzaklanan çizgiye bakar, hislenir duygulanırlar. Ümm-i Ümare kırba ile su dağıtacak, yaraları saracaktır. Lâkin savaş kızışınca dayanamaz, kılıcını kaptığı gibi meydana fırlar. Oğlu ve kocasıyla Efendimize "kalkan" olurlar.

Zu Ayn, Medine'de bir dağ... Şehir merkezinden yürüyerek bir saat uzakta... Sair dağlardan munfasıl ve mütavahhid (tek başına) olduğu için Uhud denir ona. Peygamber Efendimiz "Bir peygamber zırhını giydi mi çıkarmaz" buyururlar, "Ta ki Hak teâlâ onunla düşmanı arasında hükmünü verinceye kadar!"

Akabe'de biat eden Medineli sayısı ilk yıl altıdır, sonraki yıl on iki olur. Mus'ab bin Umeyr gittiğinde Medineli Müslümanlar parmakla sayılmaktadır daha... İki sene sonra hiçbir ev kalmaz ki içinde Kur'an-ı kerim okunmuyor olsun. Münevver belde kıpır kıpırdır, Server-i âlemi kucaklamaya hazırlanmaktadır...

BENİ ziyâret için gelip, başka bir iş yapmayarak, yalnız ziyâret edene kıyâmetde şefâ'at etmek, bende hakkı olur.... Bana selâm verene ben de selâm veririm. "Üç mescitten başka bir yere (ibadet etmek için) özel olarak yolculuk yapılmaz: Mescid-i Haram, Mescid-i Aksa ve Benim mescidim" (Buharî, Fedâilü's-Salat).

Ebû Hüreyre'nin haber verdiği bir hadîs-i şerîfte, "Mescidimi Yemen'deki San'â şehrine kadar genişletseler, hepsi mescidim olur" buyuruldu. Mescid-i Nebî'de bir namâz, başka yerlerdeki bin namâzdan dahâ üstündür. Oruç, sadaka, zikir ve Kur'ân-ı kerîm okumak gibi ibâdetler de böyledir.

Efendimiz, Medine'de bulundukları müddetçe "her cumartesi" bazen yaya, bazen Yafur isimli katırıyla Kuba'ya giderlerdi. Server-i âlem "Kim güzelce abdest alıp Kuba mescidine gelir iki rekât namaz kılarsa ona bir umre sevabı vardır" buyurdular.

Ebu Cehil "Her kabileden bir silahşor seçelim" der; "Evine girip kanını akıtsınlar. Nasıl olsa Abdimenafoğulları bütün kabilelere savaş açamaz, diyete razı olacaklardır sonunda." Mağara ağzında bozulmamış örümcek ağları vardır. Üstelik ürkekliği ile tanınan bir güvercin yuva yapmıştır, onları görünce patırtıyla uçar. Ebû Kürz şaşkındır: "Burada olmaları lazımdı ama?"

"Al şu mektubu, bizzat kendi elinle Hatem-ül enbiyaya ver, duasını al, hürmetlerimi arz eyle! Yok, o servere kavuşamazsan oğullarına söyle!" Efendimiz hicrete çıktıklarında Medineli müminler heyecanlanırlar. Zikrolunan mektubu Ebi Leyl adlı bir süvariye verirler: "Koş yetiştir Resûlullah'a!"

Ey Hükümdar, biz, cahil bir kavim idik. Putlara tapar, ölü eti yerdik. Kumar oynar, akrabamızla ilgilenmezdik. Güçlü zayıfı ezerdi, komşu hakkı nedir bilmezdik. Yüce Allah bize asaletini, iffetini, nezaketini bildiğimiz bir resul gönderdi. Ca'fer-i Tayyar, Meryem Suresini okumaya başlar. Necaşi ağlayarak dinler. Kur'an-ı kerim tilaveti bitince yerden bir çöp alır ve "Vallahi" der, "Sizin peygamberinize nazil olanlarla, Hazret-i İsa'ya inenler arasında şu kadarcık fark yok!"

Eğer Kur'an inecek idiyse neden yaşlı, zengin, itibarlı birine inmemiştir? Nitekim Velîd bin Mugîre "Ben Kureyş'in önderi değil miyim" der, "hadi Kur'an bana gelmedi, bari Ümeyye bin Halef'e gelecek olsa..." Ebû Cehil, Peygamber Efendimizin "Allah'ım, iki Ömer'den biriyle bu dini kuvvetlendir" duasının muhataplarından biridir. Oğlu İkrime, kardeşlerinden Seleme ve Haris (Radıyallahu anhüm) Müslüman olur, büyük hizmetler yaparlar.

Biz Mahzumoğulları, Abd-i Menaf oğullarıyla kulak kulağa giden iki yarış atı durumuna gelmiştik ki bizden "Resul çıktı" dediler! İşte bunun dengini bulamazdık. Ya kabul etmeliydik, ya inkâr! Aslında Muhammed'in söyledikleri doğru ama Müslüman olursam Mekkeli kadınların arkamdan gülüşmelerinden korkuyorum "Koca Amr, Abdulmuttalib'in yetimine tabi oldu" derler ki dayanamam buna.

Hacı adayları ve umreciler günün her saati dağa çıkıyorlar. Ancak gün batarken manzara pek güzelleşiyor ve tatlı bir rüzgar esiyor. Akşam ve yatsı vakti çevreden dalga dalga ezan sesleri geliyor. İlk vahye muhatap olan mağara pek büyük değil. İçi namaza durabileceğiniz kadar yüksek ve secdeye kapanabileceğiniz kadar derin. Bir başka deyişle yatabilir ve ayakta durabilirsiniz.

Cebrail Aleyhisselam bir gelişinde Efendimize abdest almayı gösterdi ve birlikte iki rekât namaz kıldılar. Büyük bir sevinçle eve döndü, Hazret-i Hatice validemizin elinden tuttu, suyun yanına götürdü. Önce abdesti öğretti sonra namaz kılmayı. Allah'a andolsun ki, Allah bana Hatice'den daha iyisini nasip etmemiştir; herkes beni inkâr ettiği sırada, o iman etti. Herkes beni yalanladığı zaman, o tasdik etti. İnsanlar beni mahrum bıraktıklarında, o servetiyle yardımıma koştu. Allah, ondan bana evlat nasip etti." (Hadis-i şerif)

Kuraya göre Abd-u Menaf ve Zühreoğulları Kâbe'nin cephe ve kapı tarafını, Abuddar, Esed ve Adiyoğulları Hatim ve Hicr tarafını, Sehm, Cuman ve Amiroğulları Yemen ciheti ile Hacer-ül esved köşesini bina edeceklerdir. Duvar Hacer-ül esved hizasına ulaşınca ortalık karışır, her kabile nurlu taşı yerine koyma şerefinin kendilerine ait olduğunu iddia eder, diğerlerini yok sayarlar. Öyle ki Abuddaroğulları içi kanla dolu bir çanak getirir, ellerini daldırırlar.

Hazret-i Hatice Şam'a göndereceği kervanının hazırlıklarını yapıyordur ki Atike hala gelir, yeğeni Muhammed'den söz açar. "Şam'a bir kervan göndereceğini duyduk. Eğer işi ona verirsen minnettar kalırız sana." Rahip Nestura edeple gelir huzurunda durur "İsa aleyhisselama İncili gönderen Allah hakkı için söylüyorum ki; sen son Peygambersin" der, "Ah sana vahiy indiği günlere erişsem de hizmetinde bulunsam."