Uçakta namaz kılan İtalyan

Bir arkadaşım anlatmıştı.Yurt dışından dönerken uçakta namaz kılması icap etmiş. Hosteslerden bir tanesine durumu izah edip müsait bir yer olup olmadığını sormuş. Hostes çok nazik bir şekilde yer ayarlamalarının imkânsız olduğunu söylemiş.Buraya kadar her şey normal gidiyor. Çok da normal değil aslında ama en azından alıştığımız bir durum.Ama sonrası biraz enteresan...Bizim arkadaş, hangi amaçla veya nasıl bir ruh haliyle böyle bir cümle kurmuş bilmiyorum ama birden hostese, "Ben yeni Müslüman oldum, namaz çok önemli" deyivermiş.Bu cümleden sonra ilginç bir sessizlik yaşanmış aralarında. Hostes sonra, "Nerelisiniz?" diye sormuş. Bizimki de yeni Müslüman olmuş birisi pek Türk olamayacağı için mecburen aklına ilk gelen ülkeyi söylemiş."İtalyan'ım ben."Dönülmez bir yola girdiğini fark ettiği için de Türkçesini biraz bozarak kurmuş son cümleyi. Hostesin yüz ifadesi birden değişmiş. Arkadaşa biraz beklemesini söyleyip diğer hosteslerin yanına gitmiş. Kendi aralarında bir süre konuştuktan sonra servis arabalarını kullanarak tuvaletin önünde küçük bir yer ayarlamışlar.Arkadaş şaşkınlığını gizlemeye çalışarak namazını kılmış. Tam bozuk bir aksanla teşekkür edip koltuğuna doğru gidecekken, tuvalete girmek için bekleyen bir yolcunun sözlü saldırısına uğramış."Kaza da edebilirsiniz beyefendi. Tuvalete girmek için sizi beklemek zorunda mıyız?"Bizim arkadaş yeni kimliğine uygun bir cevap ararken hostesler araya girmişler. "Beyefendi Türk değil. Yeni Müslüman olmuş, lütfen ama!" diye fısıldayarak bizimkini kollamışlar. Şikâyetçi yolcu da hafif mahcup olmuş. Arkadaşın kulağına eğilip, "Yolculuk, namaz, kaza, no problem" falan deyip tuvalete girmiş.Yemek servisi esnasında hostesler sadece bizim arkadaşa, "Domuz eti yok, rahat yiyebilirsiniz" diye fısıldamışlar. İçecek servisinde de bir diğeri, "Aslında bizim de kılmamız lazım ama ihmal ediyoruz işte" diye bir açıklama yapmış.Arkadaş bu olayı bana anlattığında "Ben bu olayı yazarım mutlaka" dedim. Önce hikâyeyi anlatacak, sonra da hadiseyi yorumlayıp yazıyı etkili bir mesajla bitirecektim.Ama hikâyeyi yazdıktan sonra tıkandım kaldım.Yaşanan olayı olduğu gibi aktarmak kolay ama sıra bu durumun yorumlanmasına gelince kafam karmakarışık oluyor. Arkadaş "Ben İtalyan'ım" dedikten sonra oluşan kısa süreli sessizlikte ne tür zihinsel faaliyetler yaşandığını kestiremiyorum. Hostesin düşünce sistematiğinde ani bir değişime yol açarak tavır değişikliği sağlayan verinin analizini yapamıyorum.Sosyoloji veya psikoloji bilimlerini referans alarak bu mevzuyu deşifre edecek cesareti kendimde bulamıyorum.Yeni Müslüman olan bir kişiye gösterilen hoşgörü aslında olumlu bir davranış gibi gözüküyor. Ancak doğuştan Müslüman olan ve belki de çocukluğundan beri namazlarını hiç aksatmamış birisine karşı duyulan rahatlık kafamı karıştırıyor.Ve gördüğünüz gibi konuyu toparlayamıyorum!..Bu yüzden, ülkemizde dinî mevzulara gösterilmesi gereken hassasiyetin tartısında bir arıza olduğu kesin diyerek yazıyı bitiriyorum.