Onun iyiliği için işe ağlayarak gitmeyin

Belki en yakınına belki bir bakıcıya; hiç fark etmiyor. Annenin büyük bir parçası evde kalıyor. "Ya ağlarsa", "düştüğünde yanında olmayacağım", "iyi bakıyorlar mı acaba" gibi duygular hep pişmanlığı, eksik kalmayı körükler. Böyle olunca ne işini tam yapar anne, ne de eve döndüğünde faydası dokunur. Halbuki gün boyu verimsiz saatler yerine, birkaç saati en iyi şekilde değerlendirmeyi düşünsek... Hatta "gün boyu çocuğuyla olan anne benim kadar hasretle sarılır mı hiç çocuğuna" deyip mutlu olsak; daha iyi hissederiz mutlaka... O halde gelin, uzmanlardan ve kitaplardan öğrenip, hayatta uyguladığım birkaç önemli noktaya  ve sebep-sonuç ilişkisine göz atalım.
¥ Çalışan annelerin hemen hemen tamamı vicdan azabı ve kaygı duyar. Bu kaygıyı çocuk hemen hisseder ve benimser. Korkak, çekingen, korkuları olan bir çocuk olur. Çocuğun sağlam psikolojiyle yetişmesi için rahat olmaya çalışın.
¥ Çocuğu hep takip edin ama bir adım gerisinde olup ona hareket alanı bırakarak.
¥ Her yetişkinin, bakıcının tutumu farklıdır. Onun için aile bireyleri ve bakıcı arasında dil ve davranış birliği kurmaya gayret edin.
¥ Yeme, tuvalet, temizlik, uyku alışkanlıklarında bütün kuralları siz belirleyin ve herkesin uymasını sağlayın ki çocuğunuzu başkalarının aracılığı da olsa siz yetiştirmiş olun