Ben de senin ümmetindenim

Bir defasında hocasının izniyle Buhârâ’ya gider, ancak bir ara sıkıntıya düşünce Buhârâ emîrine gidip, “Ben İmâm-ı Ali’nin evlâtlarındanım. Buhârâ’ya ilim öğrenmek için gelmiştim. Bana yardımcı olursan bu yardımın şüphesiz ind-i ilâhîde boşa gitmez” dedi.
Buhârâ melîkinin “Burada yalancı Seyyid çoktur. Senin İmâm-ı Ali hazretlerinin torunu olduğun ne mâlum?” sözleri üzerine Ebü’l-Vefâ çok üzüldü, emîrin huzurundan çok müteessir olarak çıktı. Emîr o gece rüyâsında kıyâmet kopmuş gördü. O sırada kendisi, anlatılamayacak derecede susamıştı. Peygamber Efendimiz Kevser havuzunun başında bölük bölük gelen ümmetine su dağıtmakta idi. Buhârâ melîki de havuzun başına vardı ve; “Yâ Resûlallah! Ben de senin ümmetindenim, bana da Kevser şarâbından ihsân eyle” dedi. Peygamber Efendimiz de; “Burada bana ümmetinim diyen çok olur. Fakat bana gerçek ümmet olanlar bildirilir” buyurdu. Melîk; “Yâ Resûlallah! Ben de gerçek ümmetindenim” deyince, Resûl-i ekrem “aleyhissalâtü vesselam” Efendimiz; “Benim neslimden Ebü’l-Vefâ kendisini sana bildirdiği zaman, sen ona îtimâd etmedin. Bana gerçek ümmet olan, benim neslime hakâret nazarıyla bakar mı?” buyurdu. O sırada melîk uykusundan uyandı. O kadar korktu ki, hemen adamlarını sağa sola göndererek, Ebü’l-Vefâ hazretlerini aramalarını emretti. Fakat Ebü’l-Vefâ hazretlerini hiçbir yerde bulamadılar. Bunun üzerine kendisi o zatı bulmak için yola düştü. Onun arkasından yetişip tövbe etti ve önüne kırk yük mal koydu. Sonra fakirlere sadaka dağıttı.