Taha-yi Hakkari "kuddise sirruh" -7-

Sultan Abdülmecid Han devri saltanatıydı, "Derviş Beğ" diye bir zat, Müks kaymakamıydı. Bu kişi, her nasılsa bir suç işediğinden, Erzincan müşirince, alındı vazifeden. Hatta yakalanarak, hapsedilmesi için, Emir çıkarılmıştı, hakkında bu kişinin. Bu zatın hatırına geldi ki bu esnada, "Seyyid Fehim" nâmında bir veli vardı Van'da Gidip arzeyledi ki; (Böyle böyle durumum, Alındım vazifeden, evet, vardı kusurum. Ve lakin pişman olup, tövbe ettim halisen, Dileğim, af olunup kurtulmaktır hapisten. Bir mektup yazsanız da, Erzincan müşirine, Af edip, vazifeme gönderse beni yine.) Seyyid Fehim, Derviş'i dinleyip biraz daha, Buyurdu; (Hayattadır pirimiz Seyyid Taha. Bizim böyle işlere girmemiz uygun olmaz, Sen gidip, bu derdini o büyüğe eyle arz.) Derviş Beğ "Peki" deyip, geldi hemen Nehri'ye, Arz etti vaziyeti, Taha-yi Hakkari'ye. Seyyid Taha, evvela dinledi bu kişiyi, Buyurdu ki; (Üzülme hallederiz bu işi.) Ve bir mektup yazarak, Erzincan müşirine, Buyurdu; (Yardımcı ol, Derviş Beğ'in işine.) Derviş Beğ, o mektubu alıp soktu koynuna, Ve hemen revan oldu, Erzincan'ın yoluna. Ulaştı gece vakti, Erzincan'a nihayet, Gördü ki, karanlığa gömülmüştü vilayet. Düşündü; "Bu gecelik, bir otele ineyim, Yarın sabah erkenden, Müşir'le görüşeyim." Ve hemen bir otele doğru yürüdüğünde, Gördü ki, iki memur bekler kapı önünde. Meğer her bir otelde, ikişer memur varmış, Müşir'in emri ile, onu bekliyorlarmış. Ve ona sordular ki; (Derviş Beğ siz misiniz?) "Evet benim" deyince, dediler, Hoş geldiniz. Çok hürmet göstererek dediler ki; (Efendim, Buyurunuz, biz sizi Müşir'e götürelim.) "Peki" deyip, vardılar Müşirin konağına, Müşir gelip sarıldı Derviş Beğ'in boynuna. Dedi ki; (Seyyid Taha, bu gün sekiz gecedir, Rüyada bu fakire verir ki şöyle emir, "Sana gönderiyorum sevdiğim bu Derviş'i, Acele hallediver, ne ise müşkil işi.") Derviş Beğ, mektubu da arz etti kendisine, Okuyup, bir telgraf çekti ilgilisine. Böylelikle ânında suçu bağışlanarak, Eski vazifesine, döndü serbest olarak.