Veysel Karani "rahmetullahi aleyh" -3-

Vaktâ ki Üveys Karni, namazı bitirince, Hazreti Ömer kalkıp, selam verdi hemence. Sonra, (Adınız nedir?) diyerek sordu hemen, O, sadece "Abdullah" dedi ona cevaben. Buyurdu; (Biz hepimiz, kullarıyız Allahın, Benim sorduğum ise, hakiki, asıl adın.) O, "Üveys'tir" deyince, dedi ki sonra ona; (Sağ avcunun içini gösterir misin bana?) Üveys "Peki" diyerek, açınca sağ avcunu, Bildi aradıkları kimse o olduğunu. Dedi; (Resulullahın, size selâmları var, Mübarek hırkasını size etti yadigâr. Vasiyyet eyledi ki, "Bu hırkayı o giysin, Ve benim ümmetime, çok dualar eylesin.) "Üveys" layık görmedi, kendisine bu işi, Dedi, "Ben değilimdir, dediğiniz o kişi. Zira ben, çok âciz ve günahkârım be gayet, Bir başkasına ait olmasın bu emanet?" Lakin hazreti Ömer, buyurdu ki Üveys'e; (Senin vasıflarını bildirdi Resul bize. Sende var O Resulün dediği her alâmet, Sensin aradığımız, senindir bu da elbet.) O zaman hürmet ile aldı onu eline, Ve öpüp koklıyarak, sürdü yüz ve gözüne. "Siz burada bekleyin" deyip müteakiben, Az ilerde, yüzünü toprağa koydu hemen. Dedi ki; "Yâ İlahi, bu hırka hürmetine, Merhamet et günahkâr Muhammed ümmetine. Hepsinin günahını af eyle yâ İlahi, Affının haricinde, kalmasın bir kul dahi." O iki şanlı eshab, bu "Üveys'i Karni"ye, Bakıp bekliyorlardı, secdeden kalksın diye. Lakin hemen kalkmadı, uzun sürdü bir hayli, Onlar, başı ucunda merak etti bu hâli. Daha çok uzayınca, endişe eylediler, "Acaba emr-i Hak mı vaki oldu?" dediler. Artınca merakları, bu uzun beklemekten, Seslendi Ömer Faruk "Yâ Üveys" diyerekten. O, başını kaldırıp, buyurdu ki; (Ya Ömer, Az daha bekleyip de, çağırsaydınız eğer, Rabbim affediyordu, bu ümmeti tamamen, Lakin şimdi bir kısmı kaldı af edilmeden.) Bu hırka, elden ele dolaşıp en son yine, Geldi Van civarında İrisan Beğlerine. Osmanlı padişahı "Abdülmecid Han" dahi, Hırka için bir cami yaptırdı bizatihi. Adı "Hırka-i Şerif Camii"dir ki keza, O hırka, bu camide edilir muhafaza...