İmam-ı A'zam Ebu Hanife "rahmetullahi aleyh" -4-

İmâm-ı a'zam Ebu Hanife hazretleri, Onu methetmişlerdi, çok İslam alimleri. İmam-ı Rabbani de, buyurdu ki bu babda; (O, Şer'i delillerden hükümler çıkarmakta, Öyle bir dereceye çıkmıştı ki o zaman, Âlimler aciz kaldı, onu tam anlamaktan.) O, dinin her emrine uyardı titizlikle, Kaçırmak istemezdi, bir müstehabı bile. Abdest edeblerinden, yapmayınca birini, Kaza etti, kırk yıllık namaz ibadetini. Müctehidler içinde, verâ, zühd cihetinden, O idi en üstünü, sair müctehidînden. "İsa Peygamber" gibi, ulülazm bir büyük zat, Gökten yere inince, yapacaktır içtihad. Onun çıkaracağı hükümler de hep yine, Muvafık olacaktır "Hanefi mezhebi"ne. İslâm âlimlerimiz, kendi aralarında, Bir "Vazife taksimi" yaptılar her asırda. Yani hangi devirde, hangi iş mühim ise, O devrin alimleri, sarıldılar o işe. "İmâm-ı a'zam"ın da devrinde mühim olan, İslâmın ahkamını korumaktı ziyandan. Zira fıkıh bilgisi, hem unutuluyordu, Hem de sapık fikirler, çıkıp yayılıyordu. O, Cafer-i Sadık'ın mübarek derslerine, İki yıl devam edip, kavuşmuştu feyzine. Ve lakin o devirde, daha mühim iş vardı, Zira din düşmanları, dine saldırırlardı. "Yunan felsefesi"ne ait bazı fikirler, İman ve itikada karışmakta idiler. Sonra "Yahudilik"le, hem de "Hıristiyanlık", Dine girip, bozmağa başlamış idi artık. Sonra o devirlerde, "Şi'a" ve "Mu'tezile", Gibi sapık fırkalar, yayılırdı hız ile. Hatta "Mücessime" ve "Cebriyye" gibi daha, Birçok bozuk fırkalar, başlamıştı çıkmağa. O, bu tehlikelerin varlığını görünce, Bunlardan korunmağa ağırlık verdi önce. Bu sapık fikirlerden, korumak için dîni, Reddiyeler yazarak, susturdu herbirini. İslam ilimlerini, fıkıh, tefsir ve kelâm, Gibi isimler ile, kollara ayırdı tam. Sonra bu bilgileri, o gün ve daha sonra, Öğretebilmek için bütün müslümanlara, Yani İslamiyyeti, doğru, temiz ve berrak, Öğrenmeleri için, herkesin tam olarak, Onları, kısım kısım geçerek kitaplara, Yadigâr bırakmıştır, bütün müslümanlara.