İmam-ı a'zam Ebu Hanife "rahmetullahi aleyh" -10-

Vasıt vilayetinde, vardı ki birisi de, "Nu'man'ın kölesi"ydi o zatın bir ismi de. Bir kimse sordu ona, hikmetini bu işin, Dedi; (Böyle bir isim koymuşsun, acep niçin?) Dedi ki; (Bulunurken ben annemin karnında, Validem vefat etmiş, tam da doğum ânında. Ben karnında kalmışım, hem de canlı olarak, Cenaze yıkanırken, vakıf olmuş buna halk. Bu, "İmam'ı a'zam"a âcilen bildirilmiş, O da, haber gönderip, onlara şöyle demiş: "O hanımın karnını, yarın sol tarafından, Çocuk tam oradadır, yarıp alın oradan." Cerrah öyle yaparak, çıkarıp almış beni, Ondan sonra kabrine defnetmişler annemi. Onun fetvası ile gelmişim ben hayata, Yoksa ölü karnında, olurdum ben de mevta. Yani ben, o "İmam"ın âzatlı kölesiyim, Öyle addettiğimden, aldım böyle bir isim.) Bir gün de, talebenin içinde otururken, Vücudunu bir akrep soktu ve gitti birden. Talebeler, akrebi öldürmek isteyince, Buyurdu ki; (Az durun, öldürmeyin hemence. Ben kendimi, onunla tecrübe edeceğim, Bir şey merak ederdim, onu öğreneceğim. Zira Peygamberimiz hadiste sahabeye, Buyurdu; "Âlimlerin kanı zehirdir" diye. Hadiste buyurulan o âlimlerden miyim? Diye, nice zamandır bunu merak ederdim.) O sırada o akrep, kıvrandı birkaç defa, Ve ölüp, hiç hareket edemedi bir daha. Vardı bir talebe de, "Yusuf bin Halid" diye, Bağda'da gidiyordu, mühim bir vazifeye. Ona, şu nasihatte bulundu ki; (Evladım, Sakın dine muhalif atmıyasın bir adım. İlim sahiplerine, hürmet eyle ve yaklaş, Gençlere sevgi göster, fasıklardan uzaklaş. Hep iyilerle görüş, salihlerle düşüp kalk, Kimseyi kötüleme, sen kendi haline bak. Sonra hiçbir kimseyi, hafife alma sakın, Bilakis sevgisini kazanmağa bak halkın. Cimri kimseler ile, eyleme hiç yârânlık, Bekleme hiç kimseden, bir menfaat, dünyalık. Senin ziyaretine gelirse bir cemaat, Dini mes'elelerden, bir mevzu aç ve anlat. Hep umumi şeyleri öğretmeğe bak esas, İnce mes'eleleri açma ve etme temas. Herkesle iyi geçin, sevsin seni insanlar, Zira sevgi, muhabbet, ilimde devam sağlar.)