Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh" -5-

İslam alimlerinden büyük bir evliyadır, Kalpleri tenvir eden nasihatleri vardır. Derdi ki: (Halis bir kul, bir farz eda edince, Ferahlanıp, kavuşur bir sürur ve sevince. Ve eğer terk ederse bir haram ve günahı, Duyar yine gönlünde, bir huzur ve ferahı. Rabbinden başkasını düşünmek istemez hiç, O'ndan konuşulursa, ancak bulur bir sevinç. "Dünya"yı sevenlerden tiksinir, eder nefret, "Allah adamları"na besler, sevgi, muhabbet. Allah'a ibadette saf yapar niyyetini, İstemez insanlar da bilsin ibadetini. Tevekkül sahibidir, Rabbine güvenir hep, Kendi gibi kullardan, hiçbir şey etmez talep. Gelirse bir üzüntü, bir musibet ve bela, Der ki: "Bana bunları gönderdi Hak teala" Üzülmeyip, bilakis sevinir buna gayet, Bilir ki dostlarına gönderir bela ve dert. Kimseden şikayetçi olmaz hiç bundan sebep, Zira bilir ki bunlar, Allah'tan geliyor hep.) Bir gün de buyurdu ki: (Bilin ki ey insanlar, Sonunda pişman olur, dünyaya sarılanlar. "Dünya"nın aslı harab, serap'tır şerbetleri, Ni'metleri zehirli ve sahtedir zevkleri. Bedenleri yıpratır, emelleri arttırır, O da, aldananları yollarından saptırır. Onu kovalayandan, o kaçar daha fazla, Öyle ki, onu kimse yakalayamaz asla. Halbuki her kim ondan yüz çevirir ve kaçar, Bu sefer o onların arkasından kovalar. Kendini bilen kişi, düşkün olmaz dünyaya, Zira iyi bilir ki, bir "Hayal"dir o güya. Dünyadan yüz çevirip, kim dönerse Rabbine, Dünya hizmetçi olur, ona bunun aksine. Ölümden önce olan her şeye "Dünya" denir, Bu şeyler günah olup, hep felaket getirir. Lakin öldükten sonra faidesi olanlar, "Ahiret"ten sayılıp, hiç dünya olmaz onlar. Çünkü ahiret için, "Tarla"dır sanki dünya, Hep faydalı tohumlar ekmelidir oraya. Her ne ki yaramazsa bir işe ahirette, Ona "Dünya" denir ki, zararlıdır elbette. Bütün günahlar ile, mübahın ziyadesi, Bu tarif mucibince, "Dünya"dır hemen hepsi. Ne ki İslama uygun kullanılırsa eğer, Dünya ve ahirette çok faide verirler. "Mal" iyi değildir, kötü dahi değildir, İyilik ve kötülük, onu sarf edendedir.)