Taha-yı Hakkari "kuddise sirruh" -1-

İslam alimlerinin en büyüklerindendir, Sözleri gönüllere ederdi hemen tesir. Bir gün talebesiyle sohbet ederken biraz, Sordular ki: (Efendim, nedir riya ve ihlas?) Buyurdu ki: (Bir kimse, yaptığı her ameli, "Allah için" yaparsa, "İhlas"tır iş bu hali. Kulların rızasını düşünürse bir işte, İhlastan uzak olup, "Riya" dır bu da işte.) "Kalp kırmak" hakkında da buyurdu ki: (Bir kimse, Bir gün akşama kadar kimseyi üzmez ise, Sanki o kul, o günü Resul'le geçirmiştir, O gün her yaptığından, alır sevap ve ecir. Bir mü'mini kıran da, verirse bir ıstırap, O günki işlerinden kazanmaz hiç bir sevap. Allah rızası için bir mü'min kardeşini, Ziyaret eder ise, alır "Yüz Hac" ecrini. Ve hatta bu niyetle gitse bir ahbabına, Kavuşur "Yüzbin altın" sadaka sevabına. Sakının, çok sakının bir kalbi incitmekten, Zira küfürden sonra, budur Rabbi inciten. Hak teala her şeyin sahibi, malikidir, İnsanların herbiri, O'nun köleleridir. Eğer incitilirse bir kimsenin kölesi, Elbette ki incinir o kulun "Efendi"si.) Bir gün de buyurdu ki: (Biliniz ey insanlar, Bu dünya imtihandır, ahirette hesap var. Öyleyse asıl hüner, İslama tam uymaktır, Yoksa o işin sonu, hüsrana uğramaktır. Yani İslamiyyete uymuyorsa bir insan, Muvaffak görünse de, sonunda olur hüsran.) Bir gün Ona gelerek dediler: (Filan kişi, Su üstünde yürüyor, kıymetli mi bu işi?) Buyurdu ki: (Yüzüyor ördek ve kurbağa da, Kıymeti yok İslama gevşek ise uymada.) Bir gün de dediler ki: (Efendim, filan insan, Kuş misali havada uçuyor uzun zaman.) Buyurdu ki: (Sinek ve çaylak da uçmaktadır, İslama uymadıkça, hüner değil, hatadır.) Dediler ki: (Efendim, var ki filan adam da, Dünyanın bir ucuna gitmektedir bir anda.) Buyurdu ki: (Şeytan da yapabilir bu işi, Uçmak ile bir kıymet kazanmaz asla kişi. Dinimizde kıymeti yoktur böyle şeylerin, Siz Allah'ın emrine uymağa gayret edin. Mert olan, insanların arasında bulunur, Evlenip, herkes gibi bir işle meşgul olur. Ve lakin bunlar ile meşgul etmez kalbini, Bir an olsun çıkarmaz hatırından Rabbini.)