Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh" -2-

Kimseyi üzmeyin! "Halid-i Bağdadi" ki, büyük âlim ve veli, İlmiyle insanlara olmuştu faideli. Bir kimse kendisinden nasihat isteyince, Buyurdu ki: (İslamı çok güzel öğren önce. Sonra öğrendiğinle amel eyle ihlasla, Herkesle iyi geçin, kimseyi üzme asla. Kusur ve kabahati kendinde gör de bizzat, Arama hiç kimsede asla kusur kabahat. Bir kimseye üzülüp darılsan da sen hatta, Yine de daha iyi, güzel davran o zata. Nitekim bir "Veli"nin hanımına sordular: (Olur mu onun size hiç kızdığı zamanlar?) O (Oluyor) deyince, sordular ki: (Ey hatun, Peki nasıl anlarsın kızdığını sen onun?) Dedi ki: (Gayet kolay, o bize kızsa eğer, Eskisinden daha çok iyilik, ihsan eder. Kabahatimiz için darılıp kızmaz asla, Bilakis ihsanını kat be kat yapar fazla. Kendisinde bilir hep, kusur ve kabahati, Artardı bu hallerde, ibadat-ü taati. Ağlayıp şöyle dua ederdi ki Rabbine: "Ne kusur ve kabahat işledim ki ben yine, Bunları üzerime gönderdin ya İlahi, Onları ıslah edip, affeyle beni dahi." Ne zaman kendisinde görürsek bu hali biz, Üzdüğümüzü anlar, derhal özür dileriz.) Bir gün de buyurdu ki: (Hakiki bir Müslüman, Kimseyi gıybet etmez ve hiç yapmaz sui zan. Kimseyi kötü bilmez, alay etmez o zinhar, Yabancı kadınlara, kızlara etmez nazar. "Sadık"tır, doğru söyler, hiç beğenmez kendini, Fikreder hep Rabbinin türlü ni'metlerini. Malını helal yere harcayıp, etmez israf, Haram olan bir yere, tek kuruş eylemez sarf. Beş vakit namazını, vaktinde eda eder, Ve bunu, en birinci bir vazife addeder. "Ehli sünnet" denilen İslam âlimlerinin, Kitaplarını alıp, onları okur ilkin. İmanı, ibadeti öğrenip ince ince, Başlar amel etmeğe, bu ilim mucibince. Bir mü'min, günahına tövbe ederse eğer, Günahtan sakınmak da olur ise müyesser. Ele geçirmiş olur, o çok büyük bir nimet, Zira en kıymetli iş, indallah budur elbet. Haramların hepsinden sakınamasa dahi, Bazısından kaçmak da, bir nimettir tabii. Zira bir şeyin hepsi ele geçmese bile, Hepsini de elinden kaçırmamalı yine.)