Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh" -3-

Kusuru kendinde gör! "Halid-i Bağdadi" ki, büyük İslam âlimi, İlmi ile İslama hizmet etti daimi. O bir gün buyurdu ki: (Kızmayın insanlara, Sabredin insanlardan gelen sıkıntılara. Allah adamlarından vardı ki bir veli zat, Kimsede aramazdı O kusur ve kabahat. Bir gün yeni ve temiz elbise giyip hemen, Cum'a namazı için, erkence çıktı evden. Bir kadın da vardı ki o mahallede yine, İnanmazdı maalesef Onun büyüklüğüne. Arkasından konuşur, yapardı gıybetini, Bilmezdi o "Veli"nin kadir ve kıymetini. Gördü ki, o büyük zat geliyor bu tarafa, Bir kötülük yapmağı tasarladı bu defa. Biraz önce çamaşır yıkamıştı o zaten, "Kirli" ve "Pis" sularla dolu idi hem leğen. Birikmiş "Pis su"ları, bilerek büyük fırsat, Tam kapının önünden geçerken o büyük zat, Devirdi o leğeni başından aşağıya, Yoktu hiç kendisinde çünkü edeb ve hayâ. Islandı pis sularla o "Veli"nin her yeri, Ve kirlendi tamamen temiz elbiseleri. Başını kaldırıp da bakmadı "Bu kim?" diye, Evine gitmek için hemen döndü geriye. Ona yaptılarsa da bu haksız hakareti, Yine de kendisinde buldu O kabahati. Ve kendi kendisine düşündü ki o hatta: "Demek ki işlemişim ben bir günah ve hata. Eğer ben etmeseydim Rabbime günah, isyan, O da bu hakareti yapmazdı bana şu an. O halde ben kendimi düzelteyim" diyerek, Tövbe istiğfar etti göz yaşları dökerek. Dediler ki: (O kadın yaptı da bunu size, Niçin hiç kızmadınız siz de o edebsize?) Buyurdu: (O kadından olmadı bu iş hasıl, Bana bu muamele, "Rabbim"den geldi asıl. Çünkü insan, bir alet, bir vasıtadır ancak, İyi kötü herşeyi, yaratır cenab-ı Hak. Eğer dilemeseydi bu işi Hak teala, Gelmezdi bana elbet, bu musibet ve bela. O hatırlatmasaydı, vermeseydi güç kuvvet, Yapamazdı o asla bana böyle hareket. Zahirde geldiyse de bana bu, o kadından, Hakikatte "Allah"tır ona bunu yaptıran. Kulun karşılaştığı iyi, kötü her fiil, "Allah"tan gelir elbet, katiyyen kuldan değil. Madem ki ne gelirse, Allah'tan geliyor hep, Öyle ise kullara kızmağa var mı sebep?)