Abdullah-ı Dehlevi "kuddise sirruh" -4-

Resulullah'a uymak "Abdullah-ı Dehlevi" çok büyük bir velidir, Tesirli sözleriyle, kalpleri etti tenvir. Bir gün genç bir Müslüman gelerek huzuruna, Arz etti ki: (Efendim nasihat edin bana.) Buyurdu: (İşin başı, evliyaya muhabbet, Allah'ın dostlarını sevmeğe eyle gayret. Onların hürmetine yağıyor yağmur ve kar, Onların kalplerinden kalplere "Feyiz" akar. "Muhabbet bağı" ile kalbini kalplerine, Bağla ki, aksın o nur senin dahi kalbine. Onlara ne kadar çok besler isen muhabbet, Kalbine o kadar çok akar feyiz, bereket. Muhabbet az da olsa, o feyiz yine akar, Yeter ki evliyaya olmasın kalpte inkar. Ve her kim, az da olsa, onlara soğuk durur, Kapatmıştır o yolu, nasıl aksın feyz, nur?) Yine bir Müslüman da sormuştu bu "Veli"ye: (Bir kul hangi sebeple, Cennete girer?) diye. Buyurdu: (Öyle "Doğru" olmalı ki o kişi, Olmamalı ömründe asla eğri bir işi. Öyle çok "Korkmalı" ki bir haram ve günahtan, İçi kan ağlamalı, günaha girdiği an. Öyle çok "Din gayreti" olmalıdır ki hem de, Az bile gevşekliği olmamalı hizmette. Öyle çok "Anmalı" ki Rabbini, Yaradanı, Onu hatırlamadan geçmemeli bir anı. Ölümü öyle yakın bilmeli ki kendine, Asla tutulmamalı bir dünya emeline.) Yine bir sohbetinde buyurdu ki: (Evladım, O Resul'e uymadan, sakın atma bir adım. Zira Ona uymakla umulur sonsuz necat, Ona uymayanların, sonu olur fecaat. Kul bin sene yaşasa ve etse ibadetler, Ve çektirse nefsine, çok sıkı riyazetler, Eğer Resulullah'a olmadı ise tabi, Bunların "Arpa kadar" kıymeti olmaz tabi. Lakin ona uyarak yapılsa az bir amel, O "Bin yıllık" taatten olur üstün ve güzel. Hatta bir iş olmayan "Uyku" bile mesela, O'na tabi olarak olursa, olur a'la. "Kaylule etmek" yani gün ortasında biraz, Uyumak, o Resul'ün adetiydi kış ve yaz. O'na tabi olmayı düşünerek bir kimse, Eğer gün ortasında bir miktar uyur ise, Bu uykudan o kadar görür ki çok menfaat, O "Bin yıllık" taatten üstün olur kat be kat. Çünkü bu, O'na tabi olarak uyumuştur, O ise O'na değil, kendisine uymuştur.)