Taha-yı Hakkari "kuddise sirruh" -2-

Veren el üstündür O devirde yetişen büyük bir evliyadır, Kalplere tesir eden nasihatleri vardır. Bir gün de buyurdu ki: (Dünya, küçük ve dardır, Bunun için burada sıkıntı, keder vardır. Her kim sıkılıyorsa dünya işleri için, Dünyayı sevdiğini gösterir o kişinin. Ahirete dönerse, bulur rahat ve huzur, Zira ona giden yol, çok geniş ve sonsuzdur. Kavgalar, dar yerlerde gelirler hep meydana, Zira herkes kendini çıkarır ön plana. Kendi menfaatini kayırır çok kimseler, Herkes, "Dünya malına ben sahip olayım" der. Az bir malı çok kimse eder ki her gün talep, Dünya sıkıntısının menşei de budur hep. Almayı düşünenin, sıkıntısı çok olur, Veren ise, daima bulur rahat ve huzur. Hem "Vermek" üzerine kurulmuştur dinimiz, Veren el, alan elden hep üstündür ve aziz.) Bir Allah adamına sordular: (Neden acep, Sizi her gün neş'eli, gülerken görürüz hep?) Cevaben buyurdu ki: (Ölümü unutmam hiç, "Ölüm"ü hatırlamak, verir neş'e ve sevinç. Çünkü ölüm, başıdır sonsuz bir yolculuğun, Hazırlanmak lazımdır bu sefere çok yoğun. İnsan dünyada bile, çıksa bir kısa yola, Bir kaç gün evvelinden koyulur hazırlığa. "Ölüm seferi"ninse, günü belli değildir, İnsanların eceli çok zaman ani gelir. Bu dünya hayal olup, gayet kısa zamandır, Sonsuza nisbet ile, ömür sanki bir "An"dır. Bunun da çoğu gitti, azı kaldı geriye, Kavuşmağa bakmalı rıza-i İlahi'ye. Ölüm uyandırmadan uyanalım ki şu an, Yoksa mahşer gününde, çok pişman olur insan.) Yine bir sohbetinde buyurdu ki bu "Veli", (Bir Müslüman gönlünü ahirete vermeli. Hem dine, hem dünyaya düşkünlük iyi olmaz, İki zıd şey, bir kalpte, birlikte bulunamaz. Hele dünyalık için, ahiretini vermek, Akıllı bir insana yakışır iş değil pek. Bizim büyüklerimiz bid'atten kaçındılar, Haram ve günahtan da, pek şiddetle kaçtılar. Resul'ün sünnetine sarıldılar her işte, Allah'a yaklaşmanın sırrı da budur işte. Bir "Allah adamı"na kavuşursa bir kişi, Onun yaptığı gibi yapar artık her işi. Kalbini, o büyüğün kalbine bağlıyarak, Temizlenir, nurlanır Ondan feyiz alarak.)