Taha-yı Hakkari "kuddise sirruh" -6-

Allah adamlarından bir büyük evliya zat, Tesirli sözleriyle ederdi hep nasihat. Yine bir sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan, Dikkat et, ahiretin olmasın sakın ziyan. Dinin emirlerini yapmağa eyle gayret, Zira dünya geçici, ebedidir ahiret. Dünyayı ahirete niçin tercih edersin? Niçin nefsin peşinden akılsızca gidersin? Dünya işleri için geç kılarsın namazı, Hatta Allah korusun kazaya kalır bazı. Lakin namaz kazaya kalırsa dünya için, Nefse esir olduğu bellidir o kişinin. Halbuki Rabbimizin şöyle ki emri bize: (Sakın tabi olmayın nefsi emmarenize.) Sen ise alçak nefse verdin ipin ucunu, Yazık, göremiyorsun bu işin sonucunu. İyi bil ki, düşmanlık yapıyor sana nefsin, Buna rağmen sen hâlâ, nefsinin emrindesin. Halbuki sen nefsini esir etseydin eğer, Dünya ve ahirette çekmezdin acı, keder. Bu dünya fanidir ki, bir gün biter elbette, Sonsuz kalınacaktır ve lakin ahirette. "Dünya"yı aziz tutan, zelil olur akıbet, Zira Allah, dünyaya vermiyor değer, kıymet.) Yine bir sohbetinde buyurdu: (Peygamberler, Bütün insanlık için, pek büyük rahmettirler. Zira cenab-ı Allah, kendinin varlığını, "İlim" ve "Kudret" gibi üstün sıfatlarını, Kullarından seçtiği bu büyük Peygamberler, Aracılığı ile kullara verdi haber. Beğendiği şeyleri beğenmediklerinden, Bunlar vasıtasıyla ayırdı birbirinden. Ne varsa kullar için zararlı, faideli, Onların sözleriyle ayırıp etti belli. Gönderilmese idi Peygamber velhasıl, O'nun var olduğunu anlamazdı bu akıl. Nitekim çok akıllı olduklarını sanan, Yunan filozofları aldandılar pek yaman. Kısa akıllarıyla vererek yanlış karar, Allah'ın varlığını inkara kalkıştılar. "Nemrud" ve "Firavun" da uyup akıllarına, İnanmamışlar idi Allah'ın varlığına. Ve Firavun daha da ileriye gitmişti, Halkına, "Benden başka tanrınız yok" demişti. Hatta Musa Nebi'ye demişti ki o ahmak: (Başka tanrı var dersen, hapsederim seni bak.) Halbuki gerçek ma'bud, yalnız Hak tealadır, Her mahluka her ni'met, her iyilik O'ndandır.)