Ömer bin Abdülaziz "rahmetullahi aleyh" -2-

"Ömer bin Abdülaziz", malikti çok servete, Lâkin ondan daha çok sahipti sehavete. Öyle "cömert" idi ki, o kadar olur ancak, Servetini, herkese dağıtırdı saçarak. Faziletler sahibi, âlim ve pek âdildi, Eşine az rastlanan bir insan-ı kâmildi. Halife Melik ibni Abdülmelik devrinde, Vâli tayin edildi Mekke ve Medine'de. Hemen gitti o yere yapmak için bu işi, Onu karşıladılar, âlimlerden çok kişi. Sonra işe başlayıp, sarıldı adâlete, Kavuştu hemen herkes, huzur ve saadete. Kendi memleketini terk edip, çoğu insan, "Hicaz"da yerleşmeğe geliyordu o zaman. O devrin halifesi, ölüm hastalığına, Yakalanıp çağırdı, vezirini yanına. Dedi; (Bu hastalıkla gidersem âhirete, Ömer bin Abdülaziz otursun hilafete.) Sonra bir "Ahitname" yazdı ve mühürledi, (Bunu, ben öldüğümde herkese oku) dedi. Sonra vefat eyledi, fazla zaman geçmeden, Vezir de, valileri çağırdı sonra hemen. Mühürlü ahdnameyi okudu valilere, Ömer bin Abdülaziz şaşırdı birden bire. Âhiret adamıydı zira bu mübarek zat, Bu iş için, kendinde göremedi liyakat. Yani o, "Hilafet"in ağır yükü altına, Girmekten korkuyordu, herkesin hilafına. İsmi okunduğunda, şaşırıp kaldı birden, İstifa isteğinde bulundu kendi hemen. Lakin kabul olmadı, bu istifa dileği, Aynen tasdik olundu, o gün halifeliği. Vezir, onun koluna girerek sonra yine, Konuşma yapmak için, çıkardı minberine. "Ömer bin Abdülaziz" bir hutbe okuyarak, Beş şey talep eyledi, onlardan ilk olarak. Dedi ki; (Ey insanlar, idaremizde her kim, Var ise, ben onlardan şu beş şartı isterim. Birincisi; "Halini bize arz edemiyen, Halkımın ahvalini söyleyin bize hemen." İkincisi; "Hayırlı, iyi işlerimizde, Bize yardımcı olun ve destekleyin siz de." Üçüncüsü; "Hak yoldan ayrılırsak biz biraz, Siz buna mani olup, eyleyin hemen ikaz." Dördüncüsü; "Halkımdan, hiç kimse, hiç kimsenin, Arkasından konuşup, gıybetini etmesin." Beşincisi; "Dünyaya ve âhirete ait, Faidesiz şeylerle geçirmeyin hiç vakit.)