Ömer bin Abdülaziz "rahmetullahi aleyh" -10-

Affetti kölesini... "Ömer bin Abdülaziz" zamanında cümle halk, Sulh ve sükun içinde yaşadı tam olarak. Lâkin çekemeyenler var idi kendisini, Bu düşmanlar, çağırdı bir gün hizmetçisini. Kandırdılar köleyi, tam "Bin altın" vererek, Dediler; (Efendini öldür zehirleyerek.) Halife, anlayınca zehiri içtiğini, Çağırdı huzuruna, hemen hizmetçisini. Dedi; (Hiçbir fenalık yapmamışken ben sana, Peki bu ihaneti ne için yaptın bana? Eğer ki doğrusunu söylersen sen bu işin, Ceza vermeyeceğim sana ben bunun için.) Hizmetçi, yaptığına gayet pişman olarak, Yalvarmağa başladı yerlere kapanarak. Dedi ki; (Ey halife, size düşman olanlar, Bana, bin altın verip bu işi yaptırdılar.) Gönderdi bin altını, devlet hazinesine, Ve; (Affettim) buyurdu sonra bu kölesine. Zehirin tesiriyle yatağa düştü hemen, Ve kayın biraderi geldi vefat etmeden. Halifenin üstünde mevcut idi "bir gömlek", Ve kayın biraderi o gömleği görerek, Çağırdı yanlarına hemen hemşiresini Dedi ki; (Halifenin yıka elbisesini.) Bunu hatırlattı ve sonra gitti evine, Ertesi gün tekrardan oraya geldi yine. Gördü ki, yıkanmamış halifenin gömleği, Hemen hemşiresine sordu bu mes'eleyi. Dedi ki; (O gömleği demiştim yıka diye, Ve lâkin yıkanmamış görürüm, acep niye?) Dedi; (Başka gömleği yoktur ki kendisinin, Onu giysin üstüne, bunu yıkamak için.) Hanımın bu cevabı çok hayret verdi ona, Ağlayıp, gözyaşları aktı yanaklarına. Halbuki teb'asından yoktu hiç fakir biri, Yüksekti her kişinin hayat seviyeleri. Onun dirayetli ve güzel idaresiyle, Zekat alacak fakir, yoktu bir kimse bile. Hatta yirmibeş sene müddetle, bu bir gerçek, Bir fakir bulunmazdı yine zekat verecek. Öleceğine yakın dediler; (Hazineden, Ailene, bir şeyler vasiyyet et ölmeden.) Buyurdu ki; (Ya iyi, salih olur çocuklar, Ya da, haram işleyen, fasık kimse olurlar. Salih olurlar ise, lüzum yok asla mala, Zira yardımcı olur, onlara Hak teala. Yok eğer kötü insan, fasık olacaklarsa, Onların günahına yardımcı olmam asla!..)