Abdullah-ı Dehlevi "kuddesi sirruh" -3-

Nasihat istemişti birisi de bu zattan, Buyurdu: (Hiç kimseye etme asla su'i zan. "Kendini beğenmek"ten hasıl olur iş bu hal, Bu düşünce gelince, istiğfar eyle derhal. Kendini başkasından kim üstün görse şayet, Tanıyamaz Rabbini, etse de çok ibadet. Rabbimiz affetse de her türlü günahları, Ve lakin affetmiyor "Kibir"li olanları. Öyleyse ey insanlar, haya edin Allah'tan, Haram "Ateş" gibidir, sakının her günahtan. Zira "hazreti Ömer" İran'ı fethetmeye, Bir ordu tanzim edip, gönderdi o bölgeye. Ordu kumandanına eyledi ki nasihat: "Düşmandan hiç korkmayın, Allah'tan korkun fakat. Askerinden hiç kimse, işlemesin bir günah, Zira günahkarları, muzaffer etmez Allah. Ordundan tek bir asker günah işlerse eğer, O günah sebebiyle, fetih olmaz müyesser. Askerin arasında varsa günah işleyen, Tutma onu, ihraç et derhal ordu içinden. Zira o bir kişinin günahı sebebiyle, Erişmez asla sana nusret-i İlahiyye.) Tuttu bu nasihati o ordu kumandanı, Allah'ın yardımıyla fetheyledi İran'ı. Bir gün de buyurdu ki: (Çok alçaktır bu "Nefis", Mahlukların içinde yoktur ondan daha pis. Nefsin arzularını terk edenler pak olur, Dünya ve ahirette bulur rahat ve huzur. Haram olan bir şeyi terk ederse bir insan, Ondan daha iyisi edilir ona ihsan. Rabbin beğenmediği herşeye "Dünya" denir, Bu şeyler günah olup, hep felaket getirir. Lakin öldükten sonra faidesi olanlar, "Ahiret"ten sayılıp, hiç dünya olmaz onlar. Çünki ahiret için, tarladır sanki dünya, Hep faydalı tohumlar ekmelidir oraya. Her ne ki yaramazsa bir işe ahirette, Ona "Dünya" denir ki, zararlıdır elbette. Bütün günahlar ile, mubahın ziyadesi, Bu tarif mucibince "Dünya"dır hemen hepsi. Ne ki islama uygun kullanılırsa eğer, Dünya ve ahirette çok faide verirler. "Mal", iyi de değildir, kötü dahi değildir, İyilik ve kötülük, onu sarf edendedir. Allahü tealanın hoş görüp beğendiği, Bir yerde harcanan mal, elbette olur iyi. Ama günah bir yerde kullanılırsa şayet, Bu sefer olur o mal, bir sebeb-i felaket.)