Behaeddin Buhari "kuddise sirruh" -3-

"Behaeddin Buhari" çok yüksekti himmeti, İslama tam uygundu her hal ve hareketi. Buyurdu; (Bir müslüman, uymazsa hiç nefsine, Vasıl olur bu yolda maksudunun hepsine.) Sual etti birisi; (Efendim, acaba siz, Bu makama, ne ile vasıl olabildiniz?) Buyurdu ki; (İslama tabi oldum ihlasla, Nefsimin arzusuna uymadım bir kez asla. Yolumuzun esası, "Muhabbet"tir, "Sohbet"tir, İnzivada şöhret var, o da büyük âfettir. "Sohbet", ortak olmaktır arkadaşın derdine, Yani tercih etmektir onu, kendi nefsine. Evliyanın her işi, İslama tam uygundur, Onlara tabi olan, bulur rahat ve huzur. Lâkin kendi nefsine uyarsa biri eğer, Bırakmaz yakasını, onun hiç gam ve keder. Çünkü insanoğluna rahatlık, neş'e, sürur, Verecek her ne varsa, dinimizde mevcuttur. Bu islam hududunun dışında neş'e, sevinç, Aramak beyhudedir, mümkün değil çünkü hiç. Ve hatta insan için kötülük, zulüm, nifak, Ne varsa, hep İslamın dışındadır muhakkak. Her kim islamiyyete, yani Resulullaha, Uyarsa, vasıl olur ebedi bir felaha.) "Behaeddin Buhari" hazretlerinin dahi, Sünneti seniyyeye uygun idi her hali. Mesela Resulullah, bir gün eshabı ile, Ekmek pişirmişlerdi tandırda elleriyle. Sahabeden her biri, alarak hamurunu, Ateşte kızmış olan tandıra koydu onu. "Allahın Resulü" de, hamur alıp eline, Yapıştırdı hamuru tandırın bir yerine. Bir müddet bekleyerek, sonra açıp baktılar, Gördüler biri hariç, pişmiş bütün hamurlar. O pişmeyen hamur da, Resulün hamuruydu, Aynen, olduğu gibi hiç pişmeden dururdu. Zira Resulullaha, her ne ki etse temas, Dünya ve ahirette, onu hiç ateş yakmaz. "Behaddin Buhari" de, uymak için Resule, Geldi tandır başına bir gün talebesiyle. Her biri, ellerine biraz "hamur" alarak, Ekmek pişirmişlerdi bu sünnete uyarak. Her biri, ayrı ayrı hamur koyup tandıra, Bekleyip, biraz sonra baktılar ki bir ara. "Biri hariç" pişmişti hamurları onların, Baktılar, pişmeyen de hamuruydu o zatın. Her işte uyduğundan aynen İslamiyyete, Buyurdu ki; (Çok şükür, bu da uydu sünnete.)