İmam-ı Rabbânî "rahmetullahi aleyh" Namazın Ehemmiyeti -39-

Bir gün "hazreti Ali", ikindi namazını, Kılmamıştı ki gördü güneşin battığını. Öyle çok üzüldü ki namazın geçtiğine, Atıverdi kendini Resulün eşiğine. O'nun ağladığını görünce Fahri cihan, Üzülüp, ağlamağa başladı o da o an. Sonra dua eyledi Âlemlerin Rabbine, O anda batan güneş, geriye döndü yine. Buyurdu ki: (Ya Ali, kaldır da bak başını, Güneş hâlâ batmamış, kalk da kıl namazını.) Allah Arslanı Ali, kapıldı bir sevince, Kalktı ve namazını eda etti hemence. Yine aynı şekilde, "hazreti Ebu Bekir", Vitri kılamayınca, oldu çok müteessir. Öyle çok üzüldü ve ağladı ki o buna, Koştu hemen Resulün mübarek huzuruna. Sanki dünya yıkılmış, o altında kalmıştı, Göz yaşları sel olup, üstünü ıslatmıştı. Dedi: (Ya Resulallah, ben mahvoldum, ben yandım, Zira kazaya kaldı gece vitir namazım.) O Server öğrendi ki, namaz kalmış kazaya, O dahi çok üzülüp, başladı ağlamaya. O esnada cebrail, Rabbinden emir alıp, Bir anda o Serverin huzurlarına varıp, Dedi: (Ya Resulallah, Sıddıka de ki şu an, Affetti günahını Allahü azimüşşan.) Yine büyük zatlardan, "Bayezid-i Bistami", Gece ibadetinde, uyuya kaldı ani. Sonra uyanamadı o sabah namazına, O kadar üzüldü ve ağladı ki o buna, Hoş geldi Rabbimize onun bu üzülmesi, O esnada gaibden duyuverdi şu sesi: (Ey Bayezid üzülme, kusurunu affettim, Hem de sana yetmişbin namaz sevabı verdim.) Peygamber Efendimiz buyurdu: (Bir Müslüman, Bir vakit namazını, hiçbir özrü olmadan, Bile bile kazaya bırakırsa eğer ki, Ateşte, seksen hukbe yanar o elbette ki.) Hutbe, seksen ahiret senesinin ismidir, Ahiretin bir günü, bin dünya senesidir. O halde ey Müslüman, boş geçirme vaktini, İyi bil zamanının, ömrünün kıymetini. "Namazlar"ı vaktinde eda et ki bu günde, Hiç pişman olmıyasın yarın mahşer gününde. Çünkü bir namazını bile bile terk eden, Yani onu kılmayıp, ölse kaza etmeden, Kabrine, cehennemden yüz pencere açılır, Ta kıyamete kadar, ona azab yapılır.