Abdüllatif Efendi "rahmetullahi aleyh"

Resulullah buyurdu: (Sabah-akşam, melekler, Amel defterlerini, Allaha arz ederler. Başında ve sonunda "İyi iş" varsa şayet, Gün içindekileri olur af ve mağfiret.) Yine buyurdular ki: İnsanlara, melekler, Bir gündüz, bir de gece, iki defa gelirler. Biri yeni gelirken, ayrılır önce gelen, Bunlar karşılaşırlar, yolda gelip giderken. Rabbimiz, meleklere sorar ki o arada: (Ne halde bıraktınız kullarımı dünyada?) Derler ki: (Ya İlahi, bulduk namaz kılarken, Yine namaz kılardı, yanından ayrılırken.) Hak teala buyurur: (Ey benim meleklerim, Öyleyse şahit olun, onları affeyledim.) "Osman Haruni" var ki, alim ve evliyadan, O şöyle buyurmuştur talebeye bir zaman: (Hesap günü gelince, bilcümle peygamberler, Bütün müslümanlarla hem alim ve veliler, Yarın hesap gününde, Allahın huzurunda, Sorguya çekilirler hep "Namaz" hususunda. Beş vakit farz namazı, şartlarına uyarak, İhlas ile kılanlar kurtulurlar muhakkak. Lakin özrü olmadan, vaktini geçirenler, "Veyl" adlı cehennemde acı azab çekerler.) Yani Veyl adındaki o azab pek çetindir, Bu, namazı kazaya bırakanlar içindir. Ya hiç kılmıyanların nice olur halleri? Öyleyse namazları asla geçirmemeli. "Hayri Nessac" adında Allahın bir velisi, Vardı ki, şöyle diyor onun bir talebesi: Hocamın yanındaydım ölüm hastalığında, En son nefeslerini alıyordu o anda. Birden kapıya doğru dikkatlice bakarak, Konuşmağa başladı yerinden doğrularak. Dedi ki: (Allah sana, ruhumu kabzetmeyi, Emreyledi bana da namaz eda etmeyi. Şu an namaz vaktidir, izin ver de kalkarak, Bana emr olunanı yapayım son olarak. Ben Rabbimin emrini yapayım da ölmeden, Sen de sana düşeni yaparsın sonra hemen.) O zaman anladık ki hayretle ordakiler, "Hazreti Azrail"le konuşuyormuş meğer. Sonra abdest aldı ve namaza durdu hemen, Bitirip, yatağına uzandı beklemeden. Gözlerini kapayıp, getirdi "Şehadet"i, Sonra "Allah" diyerek ruhunu teslim etti. Rüyada buyurdu ki çok sevdiği bir zata: (Sıkıntıdan kurtulup, kavuştum tam rahata.)