Ahmet Mürşidî Efendi "rahmetullahi aleyh" Namazın Ehemmiyeti -51-

"Namaz kılmak", en büyük ibadettir bu dinde, Ecri dahi en çoktur Hak teala indinde. Kulun Hak tealaya en yakın olduğu an, Yine "Namaz kıldığı" vakitlerdir her zaman. Günahları örten ve temizliyen de yine, İhlas ile kıldığı namazlardır mü'mine. "Namaz", dinin direği, mü'minin mi'racıdır, "Namaz", müslümanlıkla kafirliği ayırır. Hanım evliyalardan "Rabia-yı Adviyye", Geçirirdi vaktini çoğu kez namaz ile. Kefenini, seccade olarak kullanırdı, Her gece, tam "Bin rek'at" her gün namaz kılardı. Tekbiri getirip de namaza durduğunda, Hiçbir şeyden haberi olmuyordu o anda. Bir gün namaz kılarken, "Kamış" girdi gözüne, Selam verene kadar farketmedi hiç yine. Namazı bitirince, hissetti onu ancak, Güçlükle çıkardılar bir hayli uğraşarak. Yine böyle bir gece, namaz kıldı evinde, Sonra uyuyakaldı hasırın üzerinde. O esnada içeri bir "Hırsız" girdi, ancak, Aradı, hiçbir nesne bulamadı çalacak. Hazreti Rabia'nın vardı ki bir "Örtü"sü, Tam çıkacağı zaman, takıldı ona gözü. "Bari boş çıkmayayım" diyerek aldı onu, Ve lakin bulamadı evin çıkış yolunu. Geri dönüp bıraktı o örtüyü yerine, Tam kapıdan çıkarken geriye döndü yine. Bıraktığı örtüyü tekrar eline aldı, Lakin yine şaşırıp, kapıyı bulamadı. Dönüp koydu örtüyü, yolu buldu hemence, Bu hal, tam yirmi kere vaki oldu o gece. Son defa o örtüyü eline aldığında, Gaibten kendisine geldi şöyle bir nida: (Ey kişi hiç yorulma, çek örtüden elini, Zira o, Allahına ısmarladı kendini. Ona az yaklaşmağa gücü yokken şeytanın, Senin gücün yeter mi, uğraşma daha sakın. Alamazsın sen onu kendini yorma fazla, O uyuyor ise de, uyumaz Rabbi asla.) Bunu duyup korktu ve çıktı evin içinden, Tövbe edip vazgeçti bu hırsızlık işinden. "Rebi bin Heysem" dahi, evliyadan bir zattı, "Bin altın" değerinde var idi cins bir atı. Bir gün namaz kılarken, çalındı o ara at, Farketti, namazını bozmadı yine fakat. (Niçin mani olmadın?) diye sorduklarında, Dedi: (Huzurundaydım Rabbimin ben o anda.)