Abdülkerim Kadirî "kuddise sirruh" -3-

Bu zat sohbetlerinde buyurur idi ki hep: (Her insana evvela, lazımdır "İlim", "Edep." Talebe, üstadından azami istifade, Etmek için, edepli olmalı pek ziyade. Onu hem çok sevmeli, hem de çok korkmalıdır, İnsan bu suret ile, Ondan çok faydalanır. Sahabe-i kiram da, huzurunda Resul'ün, Edeb ve huşu ile otururlardı her gün. Başları önlerinde, gayet sakin ve sessiz, Edeble dururlardı, hem de hiç hareketsiz. Öyle ki, "Ağaç" sanıp kuşlar o kimseleri, Gelip üzerlerine konarlardı ekseri. Talebe, hocasını hem de can kulağıyle, Dinleyip, her emrini yapmalıdır ayniyle. Öyle çok olmalı ki, o zata muhabbeti, Hep Ondan bilmelidir her ihsan ve ni'meti. Hocasına her zaman dua edip talebe, Hak teala indinde, bulur yüksek mertebe. Tasavvufun esası, "Edep"ten ibarettir, Edep, insanlar için bir manevi zinettir. Ne kadar çok olsa da, insanda hal ve makam, Hiç birisi "Edeb"in yerini tutamaz tam. 'Edeb'in bir tarifi, "İtiraz etmemek"tir, Büyüklerin emrine, hemen "Peki" demektir. Allah'ın emrine de, her kim tam tabi ise, Dinde "Edeb sahibi" olmuş olur o kimse.) Bir gün de genç birine buyurdu bu veli zat: (Evladım iyi bil ki, bu ömür büyük fırsat. Bu ömür fırsatını, büyük bir ganimet bil, Zira ecel ne zaman gelecek, belli değil. Bu babta Resulullah buyurdular ki zaten: "Muhakkak helak oldu yarın yaparım diyen" Kim adete, modaya uydurursa her işi, Yarın mahşer gününde, pişman olur o kişi. Her ne kadar gençliğin varsa da şimdi elde, Ve lakin çoğu zaman, ani gelir ecel de. Bugün fırsat eldedir, bitmemiştir bu ömür, Sakın gafil olma ki, bir anda insan ölür. Bir kimse bu dünyada ne yaptıysa ihlasla, Ondan fayda görecek, başka şeylerden asla. En büyük sermayesi, "Ömrü"dür bir insanın, Hayal olan şeylerin ardında koşma sakın. Kıymetli şeye harca, bu büyük sermayeyi, Ve çok iyi tesbit et, hedef ile gayeyi. Biz yalnız şunun için gelmişiz ki dünyaya, Hep ibadet edelim Allahü tealaya. Faidesiz şeylerden çok sakın ki evladım, Sana, mahşer gününde kimseden gelmez yardım.)