Vehb bin Münebbih "rahmetullahi aleyh"

Hesabı sorulur!.. Bu zat buyuruyor ki: (Hakiki bir Müslüman, İşliyemez bir "Günah" Allahtan korkusundan. Bir gün "Hazreti Ömer", halife iken yine, Hücuma geçmiş idi bir düşman kalesine. Lakin kale düşmedi, günler geçti aradan, Topladı huzuruna askerini o zaman. Buyurdu ki: (Bu küffar, dayanamaz bu kadar, Öyleyse aramızda bir "Günah" işleyen var. Zira şimdiye kadar düşmeliydi bu kale, Kim "Günah" işliyorsa, son versin o bu hale.) Sahabe çok üzülüp, ağladı cümlesi hep, Dediler ki: (Acaba ne oldu buna sebep?) O sırada erlerden biri öne çıkarak, Halini, halifeye arz etti ağlayarak. Dedi ki: (Teheccüde kalktığımda bu gece, Misvaksız abdest alıp namaz kıldım öylece. Ben misvak sünnetine edemedim riayet, Sebep bu olabilir, ne olur beni affet.) Buyurdu ki: (Evladım, tövbe eyle Allaha, Terk etme bu sünneti bundan sonra bir daha.) Bir gün de buyurdu ki: (Hakiki bir Müslüman, Asla Rabbine karşı edemez "Günah, isyan". Çünki o, ahireti düşünür gece gündüz, Dinin sınırlarına edemez hiç tecavüz. Siz de "Haram" önünde kapayın gözünüzü, Yoksa kabul etmezler mahşerde özrünüzü. "Haram"a bile bile bakan bir Müslümanın, Gözüne, "Kızgın kurşun" dökülür sonra yarın. "Yalan" ve "Gıybet" dahi, "Haram" ve çirkindir pek Bu iki "Günah"tan da şiddetle kaçmak gerek. Rabbimiz "İki kapak" yarattı ki gözlerde, Acele kapıyalım "Haram" olan yerlerde. "İki dudak" ile de yaptı ki ağza kapak, "Haram"dan kaçınalım yerinde kapatarak.) Bir gün de buyurdu ki: (İmanı olan kişi, Nasıl işleyebilir "Günah" olan bir işi. Biri görecek olsa o fiili işlerken, Utanır ve vazgeçer o işi işlemekten. Halbuki Allah her an görüyor kendisini, Ve biliyor kalbinden neler geçirdiğini. O, O'nu görmese de, görüyor onu Allah, Bunu bilen bir kişi, nasıl işler bir "Günah"? Ve Allah, kendisine yakınken ondan daha, O nasıl bile bile "İsyan" eder Allaha? Yaptığı her günahı, kaydediyor melekler, Mahşerde, bunlar ona sorulur birer birer. "Günah" işleyenleri görse idi o şayet, Sonlarını düşünür, üzülürdü begayet.)