Ebu Bekr Vasıtî "rahmetullahi aleyh"

İslam alimlerinden olan bu mübarek zat, Her gün sevdiklerine ederdi çok nasihat. Bir gün de buyurdu ki: (Çok tövbe etmelidir, Haramlar, "Öldürücü zehir" bilinmelidir. Bu kıymetli ömrümüz, kusurla, kabahatla, Geçiyor, tükeniyor her gün "Günah" yapmakla. Herkese farz-ı ayndır, günaha "Tövbe etmek", Hiç kimse kurtulamaz tövbeden kadın erkek. Hadiste buyuruldu: (Günah işliyen kimse, Pişman olup, Rabbinden affını diler ise, Allahü tealayı çok merhametli bulur, Onun bu pişmanlığı, affına sebep olur.) Bir gün de buyurdu ki: (Düşerseniz günaha, Derhal pişman olarak tövbe edin Allaha. Lakin geciktirmeyin tövbeyi bir an bile, Zira kul ölebilir bir nice günah ile. Bu "Dünya"da ne kadar kalacaksanız eğer, Buna siz o miktarda verin kıymet ve değer. "Ahiret"te ne kadar kalacaksanız şayet, Ona da, o miktarda edin siz sa'yü gayret. "Ateş"e de ne kadar tahammül ederseniz, O miktarda Allaha günah isyan ediniz.) Bir gün de bir dostunun gitti ziyaretine, Ağlayıp, gözyaşları akıverdi yüzüne. Kabristandan dönünce, dedi: (Ey Müslümanlar, Sonunda hepimizin yeri işte şu mezar. Dünya konaklarının sonu olan bu "Kabir", Ahiret menzilinin henüz daha ilkidir. Madem bir gün girecek şu mezara her insan, Öyleyse bir "Günah"ı nasıl işler Müslüman?) Derdi ki (Uzak durun "Günah"tan kardeşlerim, Zira günahkarlara azab var, pek de elîm. Ve siz, başkalarının işlediği günaha, Bakıp da, sizinkini "Küçük" görmeyiniz ha! Zira o gün, o günah, çok küçük olsa dahi, "Çok büyük" olacaktır sizin için Vallahi. Bu dünya, senin için "İmtihan"dır ey insan, Ve aldatmak istiyor seni "Nefis" ve "Şeytan". "Allah korkusu" ile titresin her an kalbin, Zira O'na malumdur her düşüncen ve halin. Kurtulmak istiyorsan cehennem ateşinden, Uzak dur büyük küçük "Günah" olan her işten. Çünki yarın girersen cehennem ateşine, Düşersin çok büyük bir pişmanlığın içine. Uğraşsan da, çıkmağa bulunmaz bir kolaylık, Zira olan olmuştur, çaresi yoktur artık. Öyleyse ahirette pişman olmamak için, İslama uygun olsun her amelin ve işin...)