Günah zehir gibidir

Bu zat buyuruyor ki: (Çok korkunuz Allahtan, Sakının, çok sakının her "Haram" ve "Günah"tan. Nitekim evliyadan bir mübarek zat vardı, "Allah korkusu" ile her günahtan kaçardı. Gençliğinde bir "Kadın" geldi bir gün yanına, Konuşup, çirkin bir iş teklif eyledi ona. O bunu işitince, kan beynine sıçradı, Hiç cevap vermiyerek oradan uzaklaştı. Ve başladı kaçmağa o kadının şerrinden, O "Ahlaksız kadın" da koştu onun peşinden. "Günah korkusu" ile kadından kaçar iken, Birden bire önüne, "Çukur" çıktı aniden. Şöyle bir nazar etti, derindi içerisi, "Haram" işlemektense, yoktu başka çaresi. O "Edebsiz kadın" da geliyordu ardından, O çukura atlayıp, kurtuldu o kadından. O hadiseden sonra, geçti çok uzun yıllar, Yaşı da ilerleyip, oldu hem çok ihtiyar. Gençlikte yaşadığı halleri düşünürken, Bir ara hatırına "Bu kadın" geldi birden. Duydu bir an nefsinin şöyle söylediğini: "Niçin kabul etmedin onun o teklifini? Peki deyip, o çirkin fiili işleseydin, Sonra da pişman olup, istiğfar eyleseydin." Nefsinden bu düşünce gelince kendisine, Çok fazla üzülerek, şöyle dedi nefsine: Ey günahlarla dolu habis ve alçak nefis, Senin böyle düşünmen, ne çirkindir ve ne pis. "Kırk yıl" önce, genç iken böyle düşünmedin de, Şimdi mi düşünürsün, bu ihtiyar halinde? "Kırk sene"dir çektiğin mücahede, riyazet, N e oldu gece gündüz o çalışma, o gayret? Gençken yüz vermedin de sen o "Adi kadın"a, Pişman mı oluyorsun şimdi o yaptığına? Ey nefsim, sen ne alçak, ne hainmişsin meğer, Şu ihtiyar halinle düşünürsün bak neler?!." Öyle çok üzüldü ki nefsinin bu sözüne, Günlerce rahat uyku girmez oldu gözüne. Halbuki girmemişti o "Günah"a o zaman, Sırf bu "Düşünce"sine üzülüp oldu pişman. O kadar yükseldi ki bu pişmanlığı ile, Böyle yükselemezdi hiçbir ibadetiyle. Peygamber Efendimiz hadiste bildirmiştir: "Günaha tövbe eden, hiç yapmamış gibidir." Kalp gözüyle bakanlar, açıkça görürler ki, Günah "Zehir" gibidir, yahut da "Ateş" gibi. "Zehir" yiyebilir mi bir insan bile bile? Yahut tutabilir mi "Ateş"i eli ile?)