Menkıbeler

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar, "Ölüm"ü yâdınızdan çıkarmayınız zinhar. İnsanlar uykudadır, uyanırlar ölünce, Hesaba çekilirler herşeyden ince ince. Aşikare olacak o gün her "Günah, isyan", Ne kadar mahcup olur, görünce onu insan. Ben bunu düşünerek, hep dua ediyorum, "Ya Rabbi bizi o gün mahcub etme" diyorum. Hadiste buyuruldu. "İman eden bir kimse, Bir saatlik vaktini günahta geçirirse, Bunun için ne kadar üzülse yeri vardır, Çünki affolunmazsa, azaba yakalanır." "Haram" işliyen biri, dese ki: "Kalbim temiz, Sen benim kalbime bak, kalbe bakar Rabbimiz." Onun böyle demesi, boş ve faidesizdir, Hatta Müslümanlıkla, bu, istihza etmektir. Zira bir Müslümanın kalbinin temizliği, "Günah"tan kaçmasıyle anlaşılır tabii.) Bir genç, halis niyetle sefere çıktı evden, Yolda bir kasabaya uğradı çok geçmeden. Lakin bir "Kötü kadın", bu genci gördüğünde, Onun güzelliğine aşık oldu o günde. Onu aldatmak için çok gayret etti, fakat, Genç, o "Kötü kadın"a hiç etmedi iltifat. Lakin kadın, sonunda birçok hile yaparak, Meylettirdi kendine o genci aldatarak. Genç adam, tam elini uzatırken kadına, Bir "Kavi tokat" indi gaibten suratına. Ve bir ses işitti ki: "Sen niçin gidiyordun, Neden bu kadın için nefsine mağlup oldun?" Bu ikaz üzerine mahcub oldu genç kişi, Dedi: "Evet, ben nasıl yaparım haram işi?" Çekti hemen elini ona hiç dokunmadan, Devam etti yoluna ayrılarak oradan. Genç, işbu hadiseden pek fazla duygulandı, Dönünce, hocasının huzurlarına vardı. Hocası buyurdu ki: "Sen o kötü kadına, Rastlayıp, aldanarak tam düşerken ağına, Şu tertemiz elini ona hiç dokunmadan, Kurtardı Allah seni o günah ve haramdan." Genç adam dinleyince onun bu sözlerini, Anladı o tokatın o zattan geldiğini.) Bir gün de sohbetinde buyurdu ki: (Bir kimse, "Günah" işlediğine pişmanlık duyar ise, Bu hali, onun için bulunmaz bir ni'mettir, Zira bu pişmanlığı "Tövbe etmek" demektir. Eğer Allah korusun üzülmezse hiç eğer, İmanı zayıflar ve sonunda elden gider.)