Abdülvehhâb-ı Şa'rânî "rahmetullahi aleyh"

Üç büyük düşman!.. Bu zat her sohbetinde, "İman"dan bahsederdi, "Ehli sünnet üzere iman ediniz" derdi. Bir gün de buyurdu ki: (Son nefese bakılır, Mahşerde, buna göre muamele yapılır. Müslüman, büyük günah işlese de pek fazla, Üzülüyorsa eğer, "İman"ı gitmez asla. Yani kul, günahına pişman olur, sıkılır, Hemen tövbe ederse, o yine "İmanlı"dır. Günahı fütursuzca işler ise bir kimse, Lakin buna üzülmez, aldırış etmez ise, Yani önem vermezse günaha her kim eğer, Onun, Allah korusun imanı elden gider.) Başka bir sohbetinde buyurdu ki: (Müslüman, Mü'min olmıyanları sevemez hiçbir zaman. Ayeti kerimede buyuruldu ki zira: (Muhabbet beslemeyin mü'min olmıyanlara.) Yine buyuruldu ki: (Kimin varsa imanı, Allah ve Resulünün, sevmez düşmanlarını.) İki şekilde olur kafirlere muhabbet, Küfrünü beğenirse, "Kafir" olur o elbet. Velakin herkes ile iyi geçinmek için, "Dost görünmek", küfrüne sebep olmaz kişinin. Ya Rabbi, sen ayırma bizi "İmanımız"dan, Sana, "Kâmil iman"la gelelim bu dünyadan.) Yine bir genç, nasihat istedi bir gün ondan, Buyurdu ki: (Çok sakın, zararlı arkadaştan. Üç azılı düşmanın vardır ki zira senin, Bunlar, "Kötü arkadaş", "Şeytan" ve "Kendi nefsin" Bu üçünden en fazla sana zararı olan, "Kötü arkadaş"tır ki, iyi sakın onlardan. Sapıkların yazdığı her "Kitap" ve "Neşriyat", "Kötü arkadaş"tır ki, ilk bundan sakınman şart. Boş vakit geçirmene sebep olan ne varsa, Onlar da, senin için bir "Düşman"dır bilhassa. Bunlar, "Arslan"dan dahi daha zararlıdırlar, Çünki senin dinini, imanını alırlar.) Bir gün de buyurdu ki: (İtikat ve ameli, Bozuk kimselerle de, asla görüşmemeli. Kendisini "Şeyh" diye tanıtırsa bir kimse, Lakin davranışları dine uygun değilse, Hiç ona yakın olma, yakınsan ayrıl hemen, Hatta kaç o kimsenin bulunduğu beldeden. Zira o, çok sinsi bir düşmandır, ondan çekin, Dinini, imanını çalar o zira senin. O kişi gösterse de harika ve keramet, Şeytanın tuzağına düşürür seni elbet. Böyle sahkekârlarla olma sakın arkadaş, "Arslan"dan kaçar gibi, yanlarından uzaklaş!