Abdülvehhâb-ı Şa'rânî "rahmetullahi aleyh "

Cehennemden kurtulmak için Bu zat buyuruyor ki: (Ahirette kurtulmak, "Doğru iman" sahibi olmakla olur ancak. "İman" doğru olmadan, kurtuluş olmaz asla, Ayrıca amelleri yapmalıdır ihlasla. "Tasavvuf"a girmekten şudur ki asıl maksat, Görmüş gibi kuvvetli olsun iman, itikat.) Bir gün de buyurdu ki. (İbadet ve taatlar, Yapılınca, "İman" da cilalanır ve parlar. Allahın men ettiği haramlar işlenince, Bu sefer lekelenir ve kararır iyice. O halde bir "İman"da, azalmak ve çoğalmak, Amellerden, işlerden ileri gelir ancak. Yani iyi amel ve ibadet yapılması, Suretiyle "İman"ın çoğalır parlaması.) Bir gün de buyurdu ki. (Ölüm, kabir, kıyamet, Hepsi de hakikattir ve vuku bulur elbet. "Ahiret"e inanmak, "Allaha iman" gibi, Müslüman olmak için mühim şarttır tabii. Her kim ki "Ahiret"e iman eylememiştir, "Allahü teala"yı inkar etmiş gibidir.) Bir gün de buyurdu ki: (Kâfir veya Müslüman, "Son nefes"te bilinir, mühimdir yani son an. Kimi "Küfür" içinde hayat sürer bir ömür, Lakin son nefesinde "İman eder" ve ölür. Kiminin de ömrü hep geçerse de "İman"da, Maazallah "Kafir olup" ölebilir son anda. Yani son nefesteki, en son hale bakılır, Mahşerde, buna göre muamele yapılır. Ya Rabbi, ihsan ettin bizlere "Doğru iman", Bizi, kıl ucu kadar ayırma bu imandan. Son nefesimizde de "İmanla" öldür bizi, "İman"dan bir an bile ayırma cümlemizi.) Bir gün de buyurdu ki: (Cehennemden kurtulmak, "Ehli sünnet" üzere "İman"la olur ancak. "İmansız can verme"nin iki sebebi vardır, Birisi "Batıl inanç", yani "Bozuk iman"dır. Zira bozuk olunca eğer iman, itikat, Cehennem ateşinden olamaz o kul azat. Hatta iman, itikat doğru değilse eğer, Hiçbir ibadetine verilmez kıymet, değer. İman, "Ehli sünnet"e uymalı ki bu dinde, Ancak böyle itikat makbuldür Hak indinde. Son nefeste imanı tehlikeye düşüren, Bir sebep de "Dünyaya muhabbet"tir gönülden. İlk önce "Doğru iman", sonra da "Salih amel", İşte bu ikisidir islamda iki temel. Ahirette bunlardan bize hesap sorulur, Cehennemden kurtulmak, bunlarla mümkün olur.)