Abdülvehhâb-ı Şa'rânî "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki: (Saadete kavuşmak, Allahın Habibine uymakla olur ancak. "Ona uymak" demek de, "Yoluna sarılmak"tır, Küfür ve kâfirliği pis, aşağı tutmaktır. Çünki "İslam" ve "Küfür", zıddır birbirlerine, Bir kalpte biri varsa, yer kalmaz diğerine. Bir kimse, "Kötüler"le yaparsa arkadaşlık, Git gide o da bir gün, olur asi ve fasık. O kötü kimselerin yanında dura dura, Kararır temiz ruhu, hasret kalır huzura. Onların zulmetiyle, bozulup azar azar, Maazallah imanını kaybedip "Küfr"e kayar. O, hâlâ kendisine der ki: "Ben müslümanım", Lakin küfrün içine girmiştir adım adım. Kim böyle kimseleri edinirse arkadaş, Küfür bataklığında boğulur yavaş yavaş.) Bir gün de buyurdu ki. (Rabbimiz birçok sebep, Halk edip, onlar ile yaratır işleri hep. Kim kavuşmak isterse herhangi dileğine, Allahü tealanın uyar bu adetine. Yani "Para kazanmak" istiyorsa kim şayet, Yapar elbet o kişi bir san'at ve ticaret. Bunun gibi yemek yer, olursa bir kimse aç, "Hasta" da, bir tabibe gider ve alır ilaç. İlacı, bir "Cahil"den alır ise kim şayet, Şifa bulmaz ve ölür o kimse en nihayet. Öğrenmek isteyen de dinini, imanını, Bir "İslam alimi"nin okur kitaplarını. Bu da "Cahil" birinin, bir "Bid'at sahibi"nin, Kitabını okuyup öğrenirse eğer din, "Din"i de, "İman"ı da bozulur bu sebepten, Ebedi felakete duçar olur o hepten. Hakiki bir alimin kitabını okumak, Seadete erdirir hem de sonsuz olarak.) Bir gün de buyurdu ki: (Ey insan, etme gaflet, Bu dünya bir gün biter, yani kopar kıyamet. O gün "Mizan" denilen kurulur bir terazi, Tartılır iyi kötü amellerin cümlesi. Sonra "Sırat" kurulur Cehennem üzerine, Ve herkes bu köprüden geçerler o gün yine. Hesaplar görülünce, inanmıyan kafirler, Hiç çıkmamak üzere cehenneme girerler. Mü'minler ise o gün, "İman"ın hürmetine, Kavuşur ebediyyen cennet ni'metlerine. Günahı sevabından çok olan müslümanlar, Cehennem azabına düşse de her ne kadar, Zerre kadar "İman"ı kimin varsa içinde, Sonsuz kalmıyacaktır cehennem ateşinde.)