Ali bin Şihab "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki: Alimleri eğer biz, Tanımamış olsaydık ne olurdu halimiz? Onların kitabını dikkatle okuyarak, Dinimizi öğrendik, hem de doğru olarak. Ayırdık bu sayede, "Hakk"ı "Batıl" olandan, Dünyada büyük ni'met var mıdır daha bundan? "Küfür"den kurtardılar bizleri o kitaplar, Yoksa "Sonsuz azab"a olacaktık giriftar. Alimler buyurur ki: (Eğer mü'min kimseler, Cennette verilecek ni'metleri bilseler, O an kendilerini unuturlar neş'eden, Sokakta oynarlardı hiçbir şey düşünmeden.) Nitekim sahabeden "Bilal-i Habeşi" de, Oynamaya başladı bir gün mescit içinde. Hazreti Ömer görüp, buyurdu ki: (Ya Bilal, Hiç mescidin içinde oynanır mı, ne bu hal?) O ise oynamaya yine devam ederek, Ve Resul-i zişanı eliyle göstererek, Buyurdu ki: (Bu dinin sahibi oradadır, Bana mani olmağa, sırf onun hakkı vardır.) Hazreti Ömer Faruk, şaşırdı buna daha, Hemen gidip arz etti bunu Resulullaha. Çağırdı Resulullah Bilal'i yanlarına, Niçin oynadığını sonrdular bizzat ona. Dedi: (Ya Resulallah, sevinçten oynuyorum, Rabbime bir şey için teşekkür ediyorum.) (O nedir?) buyurunca, dedi: (Ya Resulallah, Sana, bir şey müstesna, her şeyi verdi Allah. O vermediği şey de, kullara hidayettir, İnsanların kalbine "İman" ilka etmektir. Bu elinde olsaydı, ederdi herkes iman, Hep Müslüman olurdu bilcümle Arabistan. Hem önce akrabanı getirirdin imana, Onlardan sıra bile gelmezdi belki bana. Senin akrabaların seni inkar ederken, Ben sana iman ettim, bir Habeşli köleyken. Allah ve Resulüne inandım, iman ettim, Bu habeşli köleye bahşetti bunu Rabbim. Bu, Onun ihsanıdır şükür elhamdülillah, Bu yüzden oynuyorum işte ya resulallah.) Bir gün de buyurdu ki: (Hakiki bir Müslüman, Asla Rabbine karşı edemez günah, isyan. İmanın hakikati, bir "Sevgi"dir, bir "Hal"dir, Böyle iman edene, isyan etmek muhaldir. Herhangi bir ameli yapacak olsa eğer, İlk aklına gelen şey, "Acaba Rabbim ne der?" Cömert ol, var daima ihtiyacı olana, Acı ve şefkatli ol, Allahın kullarına.)