"Allah bir kulunu severse..."

A -
A +
Ebu Hureyre (radıyallahü anh), Peygamber Efendimizi gördükten sonra Ondan hiç ayrılmadı... Ticaret, mal, servet gibi meşgalesi yoktu...
Eshabın en fakiriydi.
Ve "Eshab-ı Soffa"dandı.
Bunlar, Mescid-i Nebi'de kalır ve hep ilimle meşgul olurlardı.
Ebu Hureyre (radıyallahü anh), dört sene müddetle hep Efendimizin huzurunda ve yanında bulundu...
İşçilik yapardı.
Geçimini böyle sağlardı.
Yemen'den gelen annesi de onun yanında kalıyordu... Devamlı olarak Efendimizin yanında olduğundan pek çok hadîs-i şerif rivayet etmiştir.
Bir gün Efendimize;
"Yâ Resulallah! Senden işittiklerimi hâfızamda tutamıyorum" dedi.
Resûl-i Ekrem, ona;
"Örtünü uzat" buyurdu.
O da ridasını uzattı.
Efendimiz dua etti ve iki mübarek eliyle üç defa o örtüyü sıvazlayıp "Örtünü göğsüne sür" buyurdular.
O da öyle yaptı...
Ve artık hiç unutmadı.
Ebu Hureyre (radıyallahü anh) şu hadîs-i şerifi rivayet ediyor:
"Allahü teâlâ bir kulunu severse Cebrail'e emreder ve buyurur ki:
'Sen de onu sev!'
Cebrail de diğer meleklere seslenir ki: 'Allah, filânı seviyor, siz de seviniz!'
Melekler ve insanlar da onu severler."
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.