Kul hakkından çok korkardı!

Malını övmezdi.

Ve methetmezdi.

Bir gün çırağı, bir kumaşı müşteriye gösterirken “Yâ Rabbî! Bu cennet kumaşından bana da nasip et” dediğini duydu.

Bunun, “kumaşı övmek” mânâsına gelebileceğini düşünerek kumaşı sattırmadı.

Hava bulutlu olsa,

Veya kapalı olsa,

Müşteriler, kusurlu bir malı, kusursuz sanıp alırlar ihtimalini düşünerek, o günlerde pazara çıkıp satış yapmazdı. Dinlerini korumak için dünyalıklarını feda eden bahtiyar kimselerdendi...

● ● ●

Sohbetlerinde;

“Kardeşlerim! Dışı, içine uymayan birini görmek isterseniz bana bakın” buyururdu.

Sevdikleri, ona;

“Niçin böyle söylüyorsun efendim?” derlerdi.

Onlara cevaben;

“Çünkü yüz kadar iyi huy biliyorum. Onlardan birini bile kendimde göremiyorum. ‘Kötü huyları’ sayıyorum. Hepsinin kendimde olduğunu görüyorum” derdi.

● ● ●

Bir gün de dostlarına; “Uygunsuz bir sözü terk etmek; nefse, bir gün oruç tutmaktan daha ağır gelir. Uzun yaz günlerinde oruç tutmak, gıybet konusunda dili tutmaktan daha kolaydır” buyurdu...