"Dua edin de oğlum eve dönsün!"
31 Ağustos 2016 02:00
Bağdat velilerinden Maruf-i Kerhi hazretleri devrinde bir “çocuk” bir işi için evinden çıkmış, fakat geri dönmemişti bir daha.
Babası yoktu...
Annesi ağlıyordu!
Bir an önce oğluna kavuşturması için dua ediyor, Rabbine yalvarıyordu.
Nihayet Maruf hazretlerini hatırladı...
Kapısına gitti.
Ve ağlayarak;
“Efendim, dua edin de oğlum evine dönsün” diye yalvardı.
Mübarek zat üzüldü!
Acıdı kadıncağıza.
Ve ellerini kaldırıp;
“İlâhi!.. Yer senin, gökler senin, ikisi arasındakiler de senindir. Bu kadının oğlu neredeyse evine döndür de bu hasret bitsin” diye yalvardı.
Kadın memnundu.
Ve evine döndü.
Gördü ki; oğlu gelmiş, kapıda annesini bekliyor.
Kuvvetle sarıldı oğluna ve “Oğlum, kaç gündür nerelerdeydin? Meraktan çatladım. Şimdi eve nasıl geldin?” diye sordu.
O da şöyle anlattı:
“Beni, bazı kimseler kaçırdı anneciğim. At üstünde günlerce yol alıp çok uzaklarda bir yere götürdüler ve hapsettiler daracık bir yere. Az önce ‘bir el’ beni alıp buraya koydu. Kendisini görmedim.”
Annesinin gözleri parladı.
Biliyordu o elin sahibini.
“O el, Maruf-i Kerhi hazretlerinin eliydi evlâdım” dedi.
Ve Rabbine şükretti.