"Ey Bâyezid, Allah seni affetti!"

A -
A +
Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri “rahmetullahi aleyh” bir sabah, güneş doğduktan sonra uyandı... Hiç olmayan bir şeydi bu. Sabah namazı kazaya kalmıştı... Üzüntüden ağlamaya başladı! Gözyaşları sel olup aktı! O anda bir “ses” duydu; Gâipten geliyordu... Kulak verdi: “Ey Bâyezid!.. Allah seni affetti. Ayrıca da sana, yetmiş bin namaz sevabı verdi” diyordu. Bunu duyunca sevindi. Aradan birkaç ay geçti... Bir sabah, yine vakitli uyanamadı. Namaz kazaya kalmak üzereydi... Şeytan koşup dürttü onu: Gözlerini açınca; “Ey Bâyezid! Kalk, namazın geçiyor” deyiverdi. O, bu sesle uyandı... Ve fırlayıp kalktı. Acele namazını kıldı. Ancak merak etmişti... Şeytanı çağırıp; “Ey mel'un! Sen hiç hayırlı bir iş yapmazdın, beni niçin uyandırdın?” diye sordu. Şeytan açıkladı: “Hani geçenlerde bir sabah namazın kazaya kalmıştı ya..." “Evet…” Üzüntüden ağlayıp çok gözyaşı dökmüştün ve o gözyaşları hürmetine yetmiş bin namaz ecri kazanmıştin.” “Evet…” “İşte bugün koşup seni uyandırdım ki, bir ‘yetmiş bin sevap’ daha kazanamayasın!..”
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.