Tövbe ve yağmur...

Şam’da yaşayan Bilâl bin Sa'd hazretleri, Tâbiîn’in âlimlerinden bir Allah dostudur.

Duâsı makbuldü.

Ânında kabul olurdu.

Şöyle ki:

Bir ara, Şam'da uzun süre yağmur yağmamıştı. Hattâ insanlar susuzluktan kırılıyordu!

Çâresizdiler!..

Topluca bu zâta gelip birlikte “yağmur duâsına” çıktılar.

Büyük velî seslendi:

Halk bunu işitti.

Ve cevap verip;

“Evet, biz çok günahkârız. Ama pişmân olduk, af diliyoruz!” diye bağırdılar.

Büyük velî kaldırdı ellerini.

Yalvardı âlemlerin Rabbine:

“Yâ Rabbî! Sen Kur’ân-ı kerîmde ‘Îmân edip de doğru söyleyenlerin duâlarını kabul ederim’ buyuruyorsun. Biz, sana îmân edip doğruyu söyledik, şimdi çok pişmânız. Affını diliyoruz. Bizi bağışla ve bize yağmur gönder!” dedi.

İnsanlar toptan;

“Âmiiin” dediler.

O anda yağmur yüklü “bulutlar” toplanmaya başladı.

Gök gürledi.

Şimşekler çaktı

Ve rahmet boşaldı.

Öyle ki; halk ıslanmamak için sağa sola kaçıştılar...