Namazda tâdil-i erkân
22 Şubat 2017 02:00
Aslen Tirmizli olup Belh şehrinde yaşayan Ebû Bekr-i Verrak hazretleri, evliyânın büyüklerindendir.
Bir sevdiği vardı.
Başka şehirde yaşıyordu. Bir gün bu zâta mektup yazdı.
Ve birkaç dînî suâl sordu.
Ama birini unutmuştu.
Namazda tâdil-i erkân meselesini soracaktı asıl.
Mektubu gönderdi...
Sonra bunu hâtırladı...
Ama iş işten geçmişti.
“Neyse, bir dahaki mektupta sorarım" dedi kendi kendine.
Bir müddet geçti...
O zâttan cevap geldi.
Heyecanla açtı mektubu.
Ve okudu hemen!
Sormuş olduğu bütün suâllerin cevapları çok güzel yazılmıştı.
Hepsini de anladı.
Ancak bitmedi mektup.
Bir paragraf daha vardı.
O son paragrafı okuyunca, şaşırıp kaldı.
Zîra beklemediği şeydi.
Mübârek zât şunları yazmıştı.
“Namazları tâdil-i erkânla kılmalıdır. Zîra bâzı âlimler buna farz demiştir. Tâdil-i erkân, rükûda, rükûdan kalkıp dikilince, secdede ve iki secde arasında oturunca bir miktar hareketsiz durmaktır.”
Böyle yazmış mübârek.
Ve ilâve etmiş;
“Sen sormamışsın, ama belki merak edersin diye yazdım.”
Bunları okudu.
Çok duygulandı.
Hattâ ağladı...