"Koş, sen de îmân et!.."

Abbâs adında bir sahâbî anlatıyor: İslâmiyet’in yeni tebliğ edildiği günlerdi... Bir ağacın yanından geçiyordum ki o yönden bana seslenen “bir ses” duydum...

Ve kulak verdim...

"Yâ Abbâs!" diyordu.

Etrâfıma baktım...

Kimsecikler yoktu...

Yoluma devam ettim...

Aynı ses yine yankılandı:

Durdum.

Ses ağaçtan geliyordu...

"Yâ Abbâs! Son peygamber tebliğe başladı... Koş, sen de Ona îmân et" diyordu.

Çok şaşırdım?!

Ağaç konuşuyordu...

Hiç böyle şey görmemiştim ömrümde.

Ağaç tekrar konuştu:

"Yâ Abbâs! O peygamberin adı Muhammed'dir. Emîn ve doğru sözlüdür!" diyordu.

Benim bir putum vardı...

Boynumda taşırdım.

Ondan, beni korumasını niyâz ettim.

Cin miydi seslenen?

Hiçbir şey bilmiyordum.

Puttan medet umuyordum.

Fakat o da ne?!..

Putum da konuştu:

"Ey Abbâs! Ağaç doğru söylüyor… Hemen git ve o Resûle sen de îmân et" diyordu.

Hakîkat ortadaydı.

Hemen eve koştum.

Bunları kavmime anlattım.

“Üç yüz” kişi toplanıp Mekke'ye gittik.

Ve topyekûn îmânla şereflendik...