"Bir kalpte iki sevgi olmaz!"

Tâbiîn'den olup, Irak’ta yetişen Bekir bin Abdullah Müzenî hazretleri, bir gün sevdikleriyle oturmuş, onlarla sohbet ediyordu.

Bir ara onlara;

"İyi amellerimin içinde en değerlisi, Allah dostlarına karşı olan sevgim ve muhabbetimdir" buyurdu.

● ● ●

Çok mütevâzı idi.

Bir gün Arafat'a çıktı.

O kalabalığı görünce;

"Bunca insanın arasında eğer ben olmasaydım, Allahü teâlâ hepsini affederdi" dedi.

● ● ●

Bir gün de bir gence;

"Evlâdım! Din kardeşlerinden bir cefâ, sıkıntı görürsen bil ki bu, işlediğin bir günahtan dolayıdır. Hemen pişmân ol, tövbe et" dedi.

Genç sevinip;

"Biraz daha söyler misiniz efendim" diye rica etti.

Büyük velî;

"Eğer din kardeşlerinden bir iyilik görürsen, bu da, yaptığın hayırlı bir işin netîcesidir, bunun için Allah’a şükret" buyurdu.

● ● ●

Bir gün de sevdiği bir talebesi;

“Efendim, herkes tarafından sevilmek istiyorum, bana ne tavsiye edersiniz?” diye sordu.

Büyük zât;

“Sevilmek istiyorsan, sen kendini sevme. Çünkü bir kalpte iki sevgi olmaz. İnsan, ya Allahü teâlâyı sever, ya da kendini. Kendini sevmezsen, seni herkes sever. Kendini seversen, seni kimse sevmez” buyurdu.