Kimsede vefâ kalmadı!..

Tâbiîn-i kirâmdan ve evliyânın büyüklerinden olan Câfer-i Sâdık hazretleri, Medîne’de dünyaya geldi.

Fıkıh, hadîs ve tefsir ilimlerinde devrinin bir tekiydi.

Hattâ İmâm-ı âzam, bu zât hakkında;

“Ben, ömrümde ondan derin bir âlim görmedim" demiştir.

Her mârifette mâhirdi.

Her ilimde üstattı.

Yumuşak huylu olup, kimseyi incitmez, her mümini, kendinden daha üstün bilirdi.

Birkaç kölesi vardı.

Bir gün onları çağırıp;

"Gelin sizinle bir sözleşme yapalım. Hangimiz cehennemden kurtulursak, o kişi, hepimize şefâat etsin" buyurdu.

Çok duygulandılar.

Ve hayret içinde;

"Ey Allah Resûlünün evlâdı! Sizin şerefli ecdâdınız varken, bizim gibilerin şefâatine acaba ihtiyâcınız olur mu?" dediler.

"Elbet olur" dedi.

Ve ardından;

"Ben bu amelimle büyük dedeme lâyık bir evlât olamam diye, size mürâcaat ediyorum" buyurdu.

Yaşı ilerlemişti.

İnzivâya çekildi.

Süfyân-ı Sevrî hazretleri;

"Ey Câfer! Neden uzlete çekildin. İnsanlar senden istifâdeden mahrum kaldılar!" dedi.

Önce bir şey demedi.

Sonra cevap verip;

"Şimdi böyle gerekiyor. Zîra zaman bozuldu, insanlar değişti. Kimsede vefâ kalmadı" buyurdu.